Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Szczecinku

29 października, jak co roku, obchodzimy Światowy Dzień Chorych na Łuszczycę. Co wiemy o tej chorobie? Niestety okazuje się, że często wiemy zbyt mało lub nasza wiedza jest niewłaściwa przez co chorzy najczęściej są stygmatyzowani. 1-3% populacji cierpi na łuszczycę. Jest to choroba nie tylko powszechna, ale również poważna, niejednokrotnie zmuszająca pacjenta do ograniczenia codziennych aktywności. Łuszczyca to  choroba skóry, której charakterystyczną cechą jest nadmierne wytwarzanie komórek naskórka.

Nie do końca poznany został mechanizm rozwoju łuszczycy. Uważa się, że wpływ na jej pojawienie się mają przede wszystkim czynniki genetyczne. Występowanie łuszczycy u obojga rodziców niesie 70% ryzyka, że pojawi się ona również u dziecka. Wśród innych przyczyn, które mogą mieć znaczenie w powstaniu tej choroby wymienia się czynniki immunologiczne i środowiskowe. Zdarza się, że u osób z genetyczną predyspozycją do rozwoju łuszczycy pod wpływem silnego stresu lub infekcji zaczynają pojawiać się pierwsze zmiany łuszczycowe. Początki choroby wiążą się z wystąpieniem ciemnoczerwonych grudek o niewielkiej średnicy. Są one jedynie lekko zrogowaciałe i wystają nieco ponad powierzchnię skóry. Wraz z rozwojem łuszczycy, na skórze pojawiają się okolice pokryte srebrzystobiałą łuską. Zmiany te zazwyczaj występują na łokciach, kolanach, plecach, kończynach i owłosionej skórze głowy. Jest kilka rodzajów łuszczycy – oprócz łuszczycy klasycznej może wystąpić łuszczyca krostkowa (ropne krostki), stawowa (zapalenie stawów) czy łuszczyca paznokci (zmiany chorobowe na płytce paznokcia).

Początek choroby może wystąpić w każdym wieku. Schorzenie to najczęściej rozwija się jednak między 20. a 40. rokiem życia. Dotyczy w podobnym stopniu kobiet i mężczyzn.

Pamiętaj – łuszczycą nie można się zarazić.