Regionalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska w Warszawie

7 lutego mija 28 lat od momentu utworzenia rezerwatu przyrody Przełom Witówki. Rezerwat powstał, aby zachować dobrze wykształcone zespoły roślinne z gatunkami chronionymi. Obejmuje fragment przełomu rzeki Kałuski, lokalnie zwanej Witówką, która jest dopływem Kostrzynia (dorzecze Wisły). Warto jednak wiedzieć, że już w 1990 r. została opracowana pierwsza dokumentacja przyrodnicza dla rezerwatu przyrody planowanego wówczas pod nazwą Gójszcz. Pierwotna nazwa związana była z miejscowością znajdującą się nieopodal dzisiejszego rezerwatu.

Rzeka Kałuska (Witówka) na terenie rezerwatu ma charakter naturalny (odchodzą od niej liczne drobne cieki i strumyki). Towarzyszą jej zróżnicowane zbiorowiska leśne, w niewielkim stopniu zmienione przez człowieka – m.in. ols porzeczkowy, łęg wiązowo-jesionowy, łęg jesionowo-olszowy, grąd subkontynentalny i środkowoeuropejski oraz zbiorowiska nieleśne: zespół turzycy błotnej, trzciny pospolitej oraz mozgi trzcinowatej. Występowanie tych ostatnich wzdłuż cieku sprzyja obecności wielu gatunków ptaków, np. trzcinniczka, dziwonii, perkoza dwuczubego, kokoszki zwyczajnej, kszyka. Nie bez znaczenia dla różnorodności awifauny jest także sąsiedztwo stawów rybnych zasilanych wodami rzeki znajdujących się niedaleko wsi Gójszcz (powyżej rezerwatu) oraz w Gołębiówce (poniżej rezerwatu).

W rezerwacie stwierdzono występowanie 208 gatunków roślin naczyniowych, w tym lilię złotogłów objętą ścisłą ochroną gatunkową i 4 gatunki objęte częściową ochroną - gnieźnik leśny, grzybienie białe, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko. Wśród 29 gatunków roślin zarodnikowych 11 podlega ochronie częściowej. Teren zamieszkuje m.in. 6 gatunków płazów, 2 gatunki gadów, 48 gatunków ptaków i 11 gatunków ssaków.

Zaobserwowanym zagrożeniem dla przyrody rezerwatu jest zmiana poziomu wody w rzece spowodowana zarówno jej naturalnymi uwarunkowaniami, działalnością piętrzącą bobrów oraz hodowlą ryb w jego sąsiedztwie, do czego wykorzystywane są zasoby wodne rzeki.

Rezerwat nie został udostępniony do ruchu, ale można poruszać się po drogach leśnych przebiegających jego granicami i drogą publiczną biegnącą zachodnią granicą rezerwatu.