Wystawa o Stanisławie Fijałkowskim, kurator Alberto Zanchetta
21.06.2023
Wystawa "Stanisław Fijałkowski", której kuratorem jest Alberto Zanchetta, jest niejako powrotem twórczości artysty do Włoch po XXXVI Biennale d’Arte di Venezia w 1972. Ekspozycja prezentuje wybór 27 dzieł, które przybliżają włoskiej publiczności ewolucję malarską Fijałkowskiego, z której wyłania się upodobanie artysty do abstrakcji, nawiązującej do doświadczeń malarstwa Europy Środkowo-Wschodniej i na podejście emocjonalne do koloru.
Stanisław Fijałkowski
a cura di Alberto Zanchetta
21 czerwca – 16 września 2023
Dep Art Gallery, Via Comelico 40, Mediolan
+39 02 36535620
wtorek/sobota 10.30-19.00
www.depart.it – art@depart.it
Wystawa została zrealizowana pod patronatem Konsulatu Generalnego RP w Mediolanie
Nota biograficzna
Stanisław Fijałkowski urodził się 4 listopada 1922 roku w Zdołbunowie na Wołyniu. Doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, zmarł 4 listopada 2020 roku.
W latach 1944-45 przebywał na robotach przymusowych w Królewcu. Na ten właśnie trudny okres okupacji przypadły pierwsze poszukiwania twórcze artysty. Podejmował je samodzielnie. Regularne studia malarskie podjął dopiero po wojnie w latach 1946-1951 w łódzkiej PWSSP. Był tam uczniem Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera; opiekunem jego dyplomu był jednak Ludwik Tyrowicz. Z grona nauczycieli najchętniej wspominał Strzemińskiego. Może dlatego, że był później jego asystentem. W latach 1947-1993 pracował w macierzystej uczelni, w 1983 objął stanowisko profesora. Odegrał zresztą znaczącą rolę w gronie pedagogicznym, które kształtowało oblicze łódzkiej Szkoły (dzisiejszej ASP). Krótko, w różnych latach, wykładał gościnnie także za granicą: w Mons (1978, 1982) i Marburgu (1990), a przez cały rok akademicki 1989/1990 prowadził zajęcia na uniwersytecie w Geissen.
Artysta reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa. Uzyskał też wiele nagród krajowych i międzynarodowych na licznych wystawach, m.in. na Biennale Grafiki w Krakowie (1968 i 1970), wystawie "Bianco e Nero" w Lugano (1972) czy Biennale Grafiki w Lublanie (1977). W roku 2003 w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Narodowym we Wrocławiu i Narodowej Galerii Sztuki "Zachęta" w Warszawie odbyła się retrospektywna ekspozycja twórczości Fijałkowskiego z okazji przypadającej wówczas 80. rocznicy urodzin artysty.
W 2013 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i działalności artystycznej (wcześniej był odznaczony Krzyżem Komandorskim oraz Krzyżem Oficerskim tego orderu, a w 2005 Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis").
Prace Stanisława Fijałkowskiego prezentowano na ponad pięciuset wystawach krajowych i zagranicznych, były wielokrotnie nagradzane. Znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych w Polsce i za granicą, między innymi w Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, w Muzeum imienia Puszkina w Moskwie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, w Mc Grew Hill Collection w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie, w Gabinecie Rycin w Zagrzebiu, w Graphische Sammlung Albertina w Wiedniu oraz muzeach w Bochum, Carpi, Dreźnie, Erlangen, Hamburgu, Hanoverze, Lubece, Lugano, Marburgu, Oldenburgu, Pradze, Skopje i Winterthur (culture.pl)