Zmiana rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie nadania statutu Roztoczańskiemu Parkowi Narodowemu ^[1] dotyczy struktury organizacyjnej parku i związana jest z ustanowieniem Planu ochrony dla Roztoczańskiego Parku Narodowego oraz potrzebą rozwoju zarządzania w warunkach zwiększających się obowiązków i zadań.

W ostatnich latach w Roztoczańskim Parku Narodowym zaszły istotne zmiany w realizowanych zadaniach, m.in. na polu gospodarki przestrzennej, zagrożenia urbanizacją, gospodarki nieruchomościami, czy gospodarki wodnej. W sferze społecznej Roztoczański Park Narodowy, zgodnie z ustawą, udoskonala działalność edukacyjną, komunikację z otoczeniem oraz udostępnianie turystyczne zasobów parku. Aby sprostać wyzwaniom i móc zrealizować zadania konieczna jest zmiana istniejącej struktury organizacyjnej Roztoczańskiego Parku Narodowego.

W nowej strukturze parku narodowego wyodrębniono: Dział Ochrony Parku i obręb ochronny podzielony na obwody ochronne będące komórkami związanymi bezpośrednio z zarządzaniem obszarem Parku oraz Posterunek Straży Parku zajmujący się ochroną mienia oraz zwalczaniem przestępstw i wykroczeń z zakresu ochrony przyrody. Wyodrębniono również Ośrodek Edukacyjno-Muzealny, Ośrodek Hodowli Zachowawczej oraz Roztoczańskie Centrum Monitoringu i Nauki, realizujące zadania związane z edukacją przyrodniczą, hodowlą zwierząt, w tym zachowawczą konika polskiego oraz badaniami naukowymi i monitoringiem środowiska przyrodniczego Parku, w tym zintegrowanego monitoringu środowiska przyrodniczego. Przewidziano także utworzenie nowych komórek organizacyjnych: Zespołu Udostępniania Parku i Zespołu do spraw Planowania Przestrzennego jako odpowiedz na wzrastający zakres obowiązków i oczekiwań w tym zakresie.

Projekt rozporządzenia przyczyni się do efektywniejszego wykorzystania potencjału zatrudnionych osób i odpowiedniej realizacji zadań.

---

Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody, minister właściwy ds. środowiska nadaje parkowi narodowemu statut określający organizację wewnętrzną parku, tryb działania jego organu oraz sposób udzielania pełnomocnictw, kierując się potrzebą zapewnienia sprawnego działania oraz właściwej realizacji jego zadań.

 

^[1] Dz. U. poz. 314