W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

„Na Lipowej”

W roku szkolnym 1990/91 ze względu na zły stan techniczny stropów budynku przy ulicy Próchnika, szkoła przeniosła się na ulicę Lipową 47/49. Zajęła dwa gmachy szkolne, budynki gospodarcze, stolarnię oraz „pałacyk” mieszczący bibliotekę oraz pracownię rzeźby i malarstwa. Szkoła - ze względu na bliską odległość - nawiązała  współpraca z galerią „Willa” mieszczącą się w pięknym secesyjnym budynku  przy ulicy Wólczańskiej.

Początek roku szkolnego 1991 to rozpoczęcie kadencji nowego dyrektora, Witolda Justyny, absolwenta PWSSP w Łodzi. Ten grafik i malarz związany był także zawodowo z tkactwem – przez 7 lat jako kierownik artystyczny Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego projektował pasiaki łowickie, tkaniny nicielnicowe i plakaty okolicznościowe. Za kadencji dyrektora Justyny zainaugurowano cykliczne imprezy: Ogólnopolskie Biennale Sztuki  Komputerowej oraz Biennale im. Tadeusza Makowskiego pod patronatem ASP w Łodzi.

W latach  90-tych z inicjatywy nauczyciela malarstwa, Pawła Nowakowskiego,  powstała w szkole Łódzka Scena Plastyczna Studio 03 – eksperymentalny teatr światła, dźwięku i ruchu, który prezentował swoje spektakle w całej Europie, zdobywając  nagrody na festiwalach w Avignon  i Edynburgu.

W roku 1996 szkoła obchodziła 50-tą rocznicę powstania. W Muzeum Historii Miasta Łodzi zorganizowana została wystawa absolwentów szkoły.

Lata 90-te to także zacieśnione kontakty szkoły z Niemcami zainicjowane  przez nauczycielkę języka niemieckiego, Urszulę Korbaczyńską–Kowalską, w oparciu o pomoc  Unii Federalistów w Łodzi. Rozpoczęły się wyjazdy  plenerowo-edukacyjne, (wymiana z młodzieżą z gimnazjum w Tuttingen w Badenii-Wirtembergii). W Niemczech został wydany album prezentujący fotografie uczniów, a podczas wyjazdu uczniów odbywały się wystawy prezentujące ich twórczość publiczności niemieckiej.

W czerwcu 2002  dyrekcję szkoły objął Piotr Izydorczyk, artysta plastyk. Zaczął prowadzić Galerię A-Z, gdzie wystawiali  artyści różnych pokoleń.

Czerwiec 2002 wiąże się także z nadaniem placówce nowej nazwy: Zespół Szkół Plastycznych. We wrześniu tego roku minister Waldemar Dąbrowski  przyznał szkole patrona. Wydarzenie to tak skomentował dyrektor Witold Justyna:

Patronem szkoły został Tadeusz Makowski. Nie ukrywam, że był to mój pomysł. Bardzo lubię malarstwo Makowskiego. Odegrał on znaczącą rolę w rozwoju nie tylko polskiego malarstwa. (…) Twórczość Makowskiego jest przydatna do kształcenia dzieci - przychodzący do nas uczniowie są dziećmi, a odchodzą już jako osoby dorosłe. W związku z nadaniem szkole imienia odsłoniliśmy tablicę pamiątkową – płaskorzeźbę przedstawiającą postać Makowskiego.


Wspomniana płaskorzeźba znajduje się obecnie w budynku przy ulicy Gandhiego 14.

 

{"register":{"columns":[]}}