W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Wiceministra Anita Sowińska Przewodniczącą 17. Konferencji Stron Konwencji Bazylejskiej w Genewie

06.05.2025

W dniach 28 kwietnia - 9 maja 2025 r. w Genewie odbywa się wspólne spotkanie 17. Konferencji Stron Konwencji Bazylejskiej, 12. Konferencji Stron Konwencji Rotterdamskiej oraz 12. Konferencji Stron Konwencji Sztokholmskiej.

Wiceministra Anita Sowińska podczas jednego ze spotkań w ramach 17. Konferencji Stron Konwencji Bazylejskiej w Genewie.

Wiceministra Anita Sowińska przewodniczy obradom 17. Konferencji Stron Konwencji Bazylejskiej. Jej zadaniem, wraz z prezydentami pozostałych dwóch konwencji, jest m.in. przewodniczenie posiedzeniom plenarnym, codziennym wspólnym posiedzeniom Biur trzech konwencji, ułatwianie negocjacji i wspieranie osiągania konsensusu pomiędzy Stronami konwencji, a także reprezentowanie Biura podczas obrad Przedstawicieli Wysokiego Szczebla (ministrów z całego świata) i podczas wydarzeń towarzyszących obradom trzech konwencji.

Dla Polski przewodniczenie pracom Konwencji Bazylejskiej jest ogromnym wyróżnieniem. Aktualnie jej Stronami jest ponad 190 państw, w tym wszystkie państwa członkowskie UE. 

Tegoroczne hasło Konferencji Stron – „Make Visible the Invisible” („Uwidocznić to, co niewidoczne") – podkreśla potrzebę dostrzegania ukrytych, często niedostrzegalnych zagrożeń dla zdrowia i środowiska, takich jak niebezpieczne substancje w produktach codziennego użytku lub odpadach, zanieczyszczenia gleby czy mikroplastik.

Ponadto wydarzenie odbywa się w trakcie sprawowanej przez Polskę Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Delegacja Polski, składająca się z ekspertów z Ministerstwa Klimatu i Środowiska, Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska oraz Biura ds. Substancji Chemicznych, koordynuje wypracowywanie stanowisk UE w ramach negocjowanych kwestii i prezentuje je na sesjach plenarnych oraz grupach kontaktowych.

 

Informacje dodatkowe:

Konwencja Bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych została przyjęta 22 marca 1989 roku w Bazylei, a w życie weszła 5 maja 1992 roku. Polska ratyfikowała ją 20 marca 1992 roku. Jej Stronami jest 190 krajów i Unia Europejska. Jej nadrzędnym celem jest ochrona zdrowia ludzkiego i środowiska przed niekorzystnym oddziaływaniem odpadów niebezpiecznych. Działania podejmowane na forum konwencji są ukierunkowane przede wszystkim na ograniczenie wytwarzania odpadów niebezpiecznych i promowanie bezpiecznego dla środowiska gospodarowania odpadami, ale też na ograniczenie transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy ich przemieszczanie jest uzasadnione ekologicznie, prowadzenie systemu kontroli eksportu, importu i tranzytu odpadów niebezpiecznych i innych odpadów.

Konwencja Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych została podpisana 22–23 maja 2001 roku w Sztokholmie, a w życie weszła 17 maja 2004 roku. Polska ratyfikowała ją 23 października 2008 roku. Stronami Konwencji jest 185 państw i Unia Europejska. Konwencja ma na celu ograniczenie produkcji i stosowania substancji z grupy trwałych zanieczyszczeń organicznych. Jej przedmiotem regulacji jest produkcja i stosowanie, a także import i eksport substancji z grupy trwałych zanieczyszczeń organicznych.

Konwencja Rotterdamska w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami reguluje kwestie dotyczące międzynarodowego handlu chemikaliami. Sporządzona w Rotterdamie 10 września 1998 roku, weszła w życie 24 lutego 2004 roku; Polska ratyfikowała ją 14 września 2005 r. Jej Stronami jest 166 państw i Unia Europejska. Polskę przy Konwencji reprezentuje Biuro do spraw Substancji Chemicznych.

Konwencja promuje wspólną odpowiedzialność i wspólne wysiłki między Stronami w międzynarodowym handlu niektórymi chemikaliami stwarzającymi zagrożenie, w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska przed potencjalnymi szkodami, oraz przyczynia się do bezpiecznego dla środowiska stosowania tych chemikaliów poprzez ułatwianie wymiany informacji o ich właściwościach, zapewnienie krajowego procesu decyzyjnego w sprawie ich przywozu i wywozu oraz rozpowszechnianie tych decyzji wśród Stron.

{"register":{"columns":[]}}