Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Krakowie informuje, że 30 maja obchodzony jest Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego, który zainicjowany został w 2009 roku przez Międzynarodową Federację Stwardnienia Rozsianego. Ma na celu rozpowszechniać wiedzę na temat choroby oraz ukazać jakie problemy dotykają chorych i ich bliskich, a także dać szansę ludziom na całym świecie, aby okazać im solidarność i wsparcie.

Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęściej występujących chorób układu immunologicznego^[1]. Jest nieuleczalna, przewlekła, ale niestanowiąca bezpośredniego zagrożenia dla życia, z którą dożyć można do późnej starości. Niemniej nieleczona bądź źle leczona doprowadzić może do niepełnosprawności. Nazywana jest chorobą „młodych dorosłych”, gdyż diagnozowana jest najczęściej u osób między 20 a 40 rokiem życia i zapadają na nią przeważnie kobiety. Według Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego w Polsce choruje około 50 tysięcy ludzi, lecz z powodu braku głównego rejestru dane te są przybliżone^[2].

Stwardnienie rozsiane ma trzy główne postacie choroby:

postać rzutowo-remisyjną – charakteryzuje się przemiennymi fazami pogorszenia stanu zdrowia i okresem bezobjawowym,
postać pierwotnie-postępującą – charakteryzuje się niesłabnącymi, lecz nasilającymi się objawami przyczyniającymi się do dysfunkcji organizmu,
postać wtórnie-postępującą – charakteryzuje się stopniowo zanikającymi aktywnymi fazami choroby, przy czym postęp niepełnosprawności jest stały.

Objawy są różne, zależne od uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego. Najczęściej spotkać można się m.in. z dysfunkcjami jelitowymi, wzroku, mowy, ruchu, procesów poznawczych, a także depresją, problemami z aktywnością seksualną.

Przyczyny rozwinięcia się choroby nie są znane, ale istnieją hipotezy głoszące, iż podłożem mogą być:

czynniki geoklimatyczne – najwięcej zachorowań notuje się na półkuli północnej,
czynniki genetyczne – najwięcej zachorowań dotyka Europejczyków i ich potomków,
czynnik wiekowy – najczęściej choroba diagnozowana jest między 20 a 40 rokiem życia (wyjątkiem jest Wielka Brytania, gdzie przeważają pacjenci w przedziale wiekowym 50-65),
czynnik płciowy – na chorobę częściej zapadają kobiety, co może być wynikiem ich większej populacji.

Do rozpoznania stwardnienia rozsianego wykorzystuje się aktualnie tzw. Kryteria McDonalda. Następnie lekarz przeprowadza dokładny wywiad medyczny i pogłębione badanie neurologiczne. Dodatkowo zalecić może wykonać rezonans magnetyczny mózgu i rdzenia kręgowego, a w niektórych przypadkach także badania płynu mózgowo-rdzeniowego i wzrokowe potencjały wywołane.

Mimo iż choroba nie należy do rzadkości, nie wynaleziono na nią jeszcze skutecznego lekarstwa. Wykorzystywane są jednak trzy metody leczenia: leczenie immunomodulujące hamujące postęp choroby, leczenie objawowe łagodzące lub niwelujące objawy, a także leczenie rzutów choroby.

Źródła:

Opracowała: Aleksandra Pachońska