Polskie Parki Narodowe
Parki narodowe, choć obejmują zaledwie 1% powierzchni kraju, od ponad 80 lat stanowią najważniejszy element systemu ochrony dziedzictwa przyrodniczego w Polsce. Dbają o to ich pracownicy – specjaliści wielu dziedzin, których zadaniem jest ochrona zasobów przyrodniczych, prowadzenie badań naukowych, a także edukacja oraz udostępnianie chronionego w parkach dziedzictwa.
Najważniejszym celem działania parku narodowego jest ochrona przyrody. Na jego obszarze ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste, charakterystyczne dla każdego regionu walory krajobrazowe. Parki narodowe zostały utworzone na obszarach wyróżniających się szczególnymi wartościami przyrodniczymi i kulturowymi. Ochroną ścisłą, wykluczającą jakąkolwiek ingerencję człowieka, objęto 21% ogólnej powierzchni parków, zaś ochroną częściową, umożliwiającą prowadzenie zabiegów ochronnych w celu zachowania bądź przywrócenia właściwego stanu zasobów przyrodniczych – 60% ogólnej powierzchni parków. Pozostałe 19% stanowią tereny zajęte przez infrastrukturę parku, tereny rolne oraz obszary własności prywatnej, objęte ochroną krajobrazową. W parkach narodowych wyróżniono 317 zespołów roślinnych, w tym 76 zespołów leśnych i zaroślowych oraz 241 nieleśnych, na ogólną liczbę 410 zespołów roślinnych znanych w kraju. Wśród nich znajduje się 20 zespołów endemicznych (lokalnych), około 180 gatunków roślin objętych ochroną gatunkową. Można też tu spotkać przedstawicieli wszystkich występujących w Polsce gatunków ssaków, około 250 gatunków ptaków i kilkanaście tysięcy gatunków owadów, jak również przedstawicieli gadów, płazów, ryb i grzybów
Dziewięć z pośród 23 polskich parków narodowych zostało uznanych za Światowe Rezerwaty Biosfery (Babiogórski Park Narodowy, Białowieski Park Narodowy, Bieszczadzki Park Narodowy, Kampinoski Park Narodowy, Karkonoski Park Narodowy, Park Narodowy „Bory Tucholskie”, Poleski Park Narodowy, Słowiński Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy). Siedem należy do Konwencji Ramsarskiej, chroniącej obszary wodno-błotne ważne dla ptaków (Biebrzański Park Narodowy, Narwiański Park Narodowy, Karkonoski Park Narodowy, Poleski Park Narodowy, Park Narodowy "Ujście Warty", Słowiński Park Narodowy, Wigierski Park Narodowy).
Jednocześnie obszary objęte najwyższą formą ochrony są, w znacznej części, udostępnione ludziom. Na terenie parków narodowych możliwe jest zwiedzanie i uprawianie turystyki. Turystom udostępniono 3630 km szlaków turystycznych i 149 ścieżek edukacyjnych. Niemal we wszystkich parkach narodowych działają muzea i ośrodki dydaktyczne. Parki prowadzą także własną działalność wydawniczą. Każdego roku polskie parki narodowe odwiedza ok. 13 milionów ludzi.