Historia Szkoły
Z inicjatywą założenia szkoły muzycznej w odbudowującym się po wojnie Wrocławiu wystąpił w 1947 r. Zygmunt Nowicki – pedagog i dyrygent ze Lwowa. On też objął funkcję pierwszego dyrektora. W 1950 r. w wyniku upaństwowienia szkół muzycznych i oddania ich pod zarząd Ministra Kultury i Sztuki nastąpiła reorganizacja szkolnictwa. Szkole przy ul. Podwale nadano nazwę: Państwowa Średnia Szkoła Muzyczna.
Szkoła pracowała w bardzo trudnych warunkach, ale mimo trudności szybko się rozwijała. Kompletowano instrumentarium, staranne dobierano kadrę pedagogiczną, którą stanowili między innymi: Ryszard Bukowski (dyrektor szkoły w latach 1948-1951), Maria Tomaszewska, Janina Broniewska, Ryszard Bakst, Maksymilian Zimoląg, Melania Sacewiczowa, Waleria Jędrzejewska, Franciszka Platówna i Piotr Łoboz.
W latach pięćdziesiątych Szkoła dawała możliwość eksternistycznego uzyskania dyplomu, co w czasie powojennym było dla wielu muzyków sprawą bardzo istotną. W zorganizowanych w Szkole ogólnopolskich przesłuchaniach dla uczniów klas skrzypiec uczestniczyła m. in. Kaja Danczowska wraz ze swoją nauczycielką Eugenią Umińską.
W 1966 r. nazwę Szkoły zmieniono na: Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia, a na stanowisko dyrektora powołano Ewę Kofin – muzykologa, pedagoga i publicystę. Za jej kadencji Szkoła nadal kształciła zawodowych muzyków, zaczęła też jednak spełniać rolę umuzykalniającą. Otwarto klasy gitary i akordeonu – instrumentów popularnych wśród amatorsko grającej młodzieży.
W 1985 r. rozpoczęto pierwszy od powojennych czasów remont siedziby Szkoły. Dyrektor Elżbiecie Targońskiej udało się pogodzić prace remontowe z normalnym trybem zajęć. W tym samym czasie wzbogacono instrumentarium o fortepian, instrumenty dęte i smyczkowe.
W latach dziewięćdziesiątych dyrektorem Szkoły został Zygmunt Komuszyna, który wykorzystał szanse na rozwój, jakie przyniosły czasy przemiany ustrojowej. W 1992 r. wydarzeniem artystycznym stał się Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Franciszki Platówny oraz mistrzowskie kursy pianistyczne prowadzone przez Aleksieja Orłowieckiego z Sankt Petersburga. W życie wcielane były nowatorskie pomysły: w 1992 r. powstał Wydział Teoretyczno-Pedagogiczny, a w 1993 r. Międzywydziałowa Sekcja Muzyki Dawnej. Wielkim osiągnięciem dyrektora Z. Komuszyny było pozyskanie dla Szkoły w 1996 r. sąsiedniego budynku przy ul. Podwale 69. Podczas „powodzi tysiąclecia” Z. Komuszyna ocalił cenne fortepiany i instrumenty perkusyjne, a w następnych latach przeprowadził remont siedziby Szkoły, zaś w 2000 r. biblioteki. W 1992 r. z jego inicjatywy nadano Szkole imię Ryszarda Bukowskiego.
W 2002 r. dyrektorem została Anna Jabłońska. Za jej sprawą powstała Szkolna Orkiestra Dęta. Dyrektor A. Jabłońska przysłużyła się też znacząco Sekcji Instrumentów Klawiszowych – udało się jej pozyskać dla szkoły cenne fortepiany, organy i klawesyn. Skutecznie zdobywała też fundusze na prace remontowe (m.in. wymianę okien na stylowe drewniane w budynku nr 69). W 2003 r. ruszyła I edycja Wrocławskiego Festiwalu Młodych Muzyków „Classic Premiere”, którego pomysłodawcą była prof. Olga Rusina, a współorganizatorem Szkoła. Celem przedsięwzięcia było umożliwienie młodym artystom solistycznych występów z towarzyszeniem orkiestry.
W latach 2012-2015 obowiązki dyrektora pełnił prof. dr hab. Piotr Rojek, którego wielkim sukcesem było pozyskanie ogromnych funduszy na rekonstrukcję, rewitalizację i remont obu budynków placówki. W 2013 r. PSM jako jedna z dziewięciu szkół w całej Polsce przystąpiła do programu pilotażowego reformy szkolnictwa artystycznego. Ponadto prof. dr hab. P. Rojek przeprowadził reformę administracyjną, doprowadził do powstania spójnej identyfikacji wizualnej placówki, zatrudnił nową kadrę i zakupił nowe instrumentarium klawiszowe, perkusyjne i dęte. Zrobił też wiele dla Sekcji Muzyki Dawnej: utworzył stanowisko kierownika Sekcji, otworzył klasę klawikordu, przeprowadził remont pozytywu organowego i doprowadził do powstania jedynej na świecie kopii klawikordu śląskiego Samuela Pucherta – barokowego budowniczego instrumentów klawiszowych.
W 2015 r. stanowisko dyrektora objęła Magdalena Steliga-Kozioł. Pani dyrektor sprawnie przeprowadziła remont elewacji obu budynków Szkoły, dzięki któremu zrekonstruowane zostały dziewiętnastowieczne dekoracje architektoniczne i rzeźbiarskie. Ponadto wyremontowany został dach budynku nr 68. Szkoła wzbogaciła się też o nowe instrumentarium.
W latach 2016-2021 obowiązki dyrektora pełnił Jerzy Adamowski, na którego kadencję przypadły dwa trudne momenty w historii Szkoły – przeprowadzka i dwuletni pobyt w siedzibach tymczasowych w związku z całkowitą przebudową wnętrz obu budynków (2017-2019) oraz wybuch pandemii Covid-19. Dyrektorowi J. Adamowskiemu udało się przeprowadzić termomodernizację siedziby Szkoły oraz doprowadzić do informatyzacji placówki. Od podstaw stworzył też nową stronę internetową PSM. Wraz z wicedyrektor Magdaleną Steligą-Kozioł poszerzył ofertę dydaktyczną Szkoły o pięć nowych specjalności z zakresu instrumentalistyki jazzowej.
Od roku szkolnego 2021/2022 obowiązki dyrektora pełni dr hab. Artur Wróbel.
Wykorzystano fragmenty publikacji „Podwale” 1947-1997. 50 lat Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu autorstwa Doroty Kanafy.