Portal Interoperacyjności
i Architektury

Dodatkowym czynnikiem utrudniającym obywatelom załatwianie spraw jest fakt, że usługi publiczne są świadczone przez setki instytucji. Nie wszystkie jednostki pracują w oparciu o te same standardy, różnią się też zasady tworzenia i utrzymania systemów informatycznych stosowanych przez poszczególne podmioty. Pracujemy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów nad poprawą tego stanu rzeczy.

Program Zintegrowanej Informatyzacji Państwa (PZIP) - strategiczny dokument określający działania Rady Ministrów w obszarze cyfryzacji - za kluczowy cel przyjmuje usprawnianie funkcjonowania państwa z wykorzystaniem technologii cyfrowych.

 

Należy zwrócić uwagę, że wykorzystanie nowoczesnych rozwiązań cyfrowych ma przede wszystkim służyć obywatelowi. Dotyczy to oczywiście także osób prowadzących dowolną formę działalności gospodarczej. Rozwiązania elektronicznej administracji mają ułatwiać obywatelowi kontakt z administracją publiczną. Powinny pozwalać mu na swobodne korzystanie z informacji i usług publicznych ze swojego komputera czy telefonu komórkowego. Co więcej - obciążenia obywateli powinny być sukcesywnie zmniejszane. Wymaga to, aby podmioty publiczne większość spraw realizowały samodzielnie, najlepiej w sposób zautomatyzowany. W pewnych przypadkach można i powinno się zupełnie zrezygnować z zajmowania czasu obywatela, którego dotyczy dana sprawa.

Aby elektroniczne usługi publiczne były efektywne i przyjazne dla użytkowników, należy poszerzać zakres informacji wymienianych pomiędzy systemami informatycznymi administracji. Służyć temu ma wprowadzania obowiązujących w całej administracji publicznej uniwersalnych zasad współpracy. (zobacz: Pryncypia architektoniczne)

Narzędziami wspierającymi całościową i długofalową cyfryzację państwa są Interoperacyjność i Architektura Informacyjna Państwa:

• Interoperacyjność to zasady efektywnej współpracy pomiędzy podmiotami publicznymi. 
• Architektura Informacyjna Państwa to sposób opisu i planowania rozwoju tysięcy współpracujących rozwiązań informatycznych administracji publicznej.

Architekturę Informacyjną Państwa można porównać do urbanistyki, która zajmuje się tworzeniem ładu przestrzennego i planowania rozwoju miast. Architektura Informacyjna Państwa wraz z Interoperacyjnością pozwalają planować, jak efektywnie organizować i integrować istniejące oraz przygotowywane publiczne systemy teleinformatyczne.

Zastosowanie obu tych podejść owocuje korzyściami na każdym poziomie cyfrowego państwa.

Obywatel rzadziej musi angażować się w kontakt z administracja. Tam, gdzie jest to wymagane, oszczędza się jego czas i dostarcza usług kompleksowo rozwiązujących jego problemy.

Z kolei dla osób planujących i budujących rozwiązania informatyczne państwa cenna jest wiedza zarówno o istniejących, jak i tworzonych systemach IT oraz rejestrach publicznych. Wiedza taka jest warunkiem koniecznym zapewnienie efektywnej współpracy (i uzyskania synergii) rozwiązań cyfrowych. Pozwala także na łatwiejsze dostrzeganie rozwiązań gotowych do ponownego wykorzystania. Takie podejście skutkuje rzadszym powielaniem rozwiązań, co zmniejsza koszty i skraca czas budowy elektronicznych usług publicznych. Ma to oczywiście pozytywny wpływ na koszty utrzymania infrastruktury, która finansowana jest ze środków publicznych.

Istotne jest także zmniejszenie powielania danych w rejestrach i ustanawianie zbiorów danych, które będą uznawane za źródłowe.

Niebagatelna jest także możliwość oceny wpływu proponowanych zmian prawnych na procesy biznesowe, strukturę organizacyjną administracji i systemy informatyczne. Łatwiej jest dostrzec koszty takich zmian ponoszone zarówno przez podmioty administracji publicznej, jaki przez obywateli i przedsiębiorców. Całościowy ogląd cyfrowego państwa pozwala także na lepsze wykorzystanie pojawiających się technologii.

Administrację publiczną, jej cyfrowy rozwój i usługi elektroniczne należy ujmować całościowo. Tylko w taki sposób można przybliżać się do osiągania celów efektywnego, cyfrowego państwa.