Polska prowadzi politykę społeczno – gospodarczą zmierzającą z jednej strony do budowybardziej efektywnej i konkurencyjnej gospodarki, a z drugiej do stworzenia wszystkim obywatelom możliwości udziału w korzyściach wynikających ze wzrostu gospodarczego oraz integracji ze strukturami europejskimi.

Podstawowe cele i kierunki polityki społeczno-gospodarczej państwa w latach 2001-2006 określone zostały przez Rząd w następujących dokumentach: Polska 2025 – Długookresowa strategia trwałego i zrównoważonego rozwoju, Strategia finansów publicznych i rozwoju gospodarczego – Polska 2000-2010, Koncepcja polityki przestrzennego zagospodarowania kraju oraz Koncepcja średniookresowego rozwoju gospodarczego kraju do 2002 roku. Należą do nich: utrzymanie wysokiego tempa wzrostu gospodarczego, tworzenie nowych miejsc pracy, stymulowanie przekształceń strukturalnych i nowoczesnych form działalności związanych z formowaniem się społeczeństwa informacyjnego, przy jednoczesnym umożliwieniu rozwoju i zaspokojeniupotrzeb życiowych mieszkańców wszystkich regionów Polski. Jedną z dziedzin interwencji publicznej o rosnącym znaczeniu jest polityka rozwoju regionalnego, rozumiana jako część polityki rozwoju społeczno – gospodarczego państwa. Dzięki decentralizacji państwa, utworzeniu województw, w których funkcjonuje równolegle samorząd i administracja rządowa, kompleksowa polityka rozwoju może być prowadzona w dwóch płaszczyznach zarządzania państwem – regionalnej i sektorowej. (…)