Wojewoda podlaski uczcił setną rocznicę urodzin Ryszarda Kaczorowskiego
26.11.2019
Ryszard Kaczorowski to harcerz, konspirator, więzień obozów sowieckich, żołnierz Armii gen. Andersa, naczelnik harcerstwa na emigracji, polityk rządu emigracyjnego, ostatni Prezydent Rządu RP na Uchodźstwie. W tym roku przypada setna rocznica urodzin wybitnego białostoczanina. Z tej okazji we wtorek otwarto poświęconą mu wystawę „Tu się urodził, wychował i tu powracał…”, którą odwiedził wojewoda podlaski Bohdan Paszkowski.
„Tu się urodził, wychował i tu powracał…”
W spotkaniu w auli Wydziału Matematyki UwB wzięli tez udział córka Prezydenta – Jagoda Kaczorowska i dr hab. Adam Czesław Dobroński, profesora-seniora UwB. Na zakończenie zaprezentowany został film o Ryszardzie Kaczorowskim.
Podczas spotkania ogłoszono także wyniki tegorocznego konkursu „Ryszard Kaczorowski – białostoczanin, Ostatni Prezydent II RP na Uchodźstwie”. Konkurs skierowany był do młodzieży ze szkół ponadpodstawowych z Białegostoku i okolicznych miejscowości.
Po uroczystości można było zwiedzić Gabinet Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego - Ostatniego Prezydenta II RP na Uchodźstwie, mieszczący się w siedzibie Uniwersyteckiego Centrum Przyrodniczego. Gości oprowadził po nim honorowy kustosz Gabinetu, dr hab. Adam Cz. Dobroński.
Ryszard Kaczorowski – białostoczanin, Ostatni Prezydent II RP na Uchodźstwie
Ryszard Kaczorowski – urodzony 26 listopada 1919 r. w Białymstoku – zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie w Smoleńsku. Po zajęciu Białegostoku we wrześniu 1939 roku przez Armię Czerwoną rozpoczął działalność w tajnym hufcu harcerskim, a następnie wstąpił do Szarych Szeregów. W kwietniu 1940 roku został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Białymstoku, a następnie w Mińsku. Odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR formowanej przez generała Andersa. Przeszedł szlak bojowy 2 Korpusu, walcząc m.in. pod Monte Cassino. Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii. Został członkiem Rady Narodowej, pełnił funkcję ministra do spraw krajowych w emigracyjnym rządzie na wychodźstwie. 19 lipca 1989 roku objął stanowisko prezydenta RP na obczyźnie. 22 grudnia 1990 roku przekazał na ręce pierwszego demokratycznie wybranego prezydenta Lecha Wałęsy insygnia władzy prezydenckiej.
