Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad

Zasady doboru miejscowości kierunkowych są określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.

Główną zasadą ustalania miejscowości kierunkowych, określonych w powyższym rozporządzeniu, jest stosowanie się do odpowiedniej hierarchii. W pierwszej kolejności jest to najbliższe miasto wojewódzkie. Dalej najbliższe miasto na prawach powiatu, zaś trzecie w kolejności jest najbliższe miasto z siedzibą powiatu. Następnie mamy przejście graniczne, do którego prowadzi dana droga. Podkreślić należy jednak, że w tym przypadku za nazwą należy umieścić znak „PL” i znak wyróżniający państwo, do którego prowadzi przejście, przyjęty do oznaczania pojazdów uczestniczących w ruchu międzynarodowym. Na końcu jest inna miejscowość, jeżeli nie można podać nazwy miasta wojewódzkiego, powiatowego lub przejścia granicznego.

W wyjątkowych przypadkach, również określonych w rozporządzeniu, dopuszczone są inne rozwiązania. Warto przypomnieć, że w maju 2019 roku zmieniono treść rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków dopuszczając podawanie na tablicach przeddrogowskazowych i drogowskazach nazwę dużego miasta sąsiedniego państwa, do którego prowadzi droga, w języku polskim oraz w języku oryginalnym (uprzednio tylko w oryginale). Zbliżając się np. autostradą A4 do wschodniej granicy zobaczymy umieszczone obok siebie: Lwów (L’viv), a do zachodniej Drezno (Dresden). Po prawej stronie nazwy miasta umieszczony jest znak wyróżniający państwo.

Tablice szlaku drogowego stosuje się w celu potwierdzenia przebiegu drogi krajowej (dopuszcza się ich stosowanie także na drogach wojewódzkich o dużym znaczeniu komunikacyjnym), podania jej numeru (numerów), głównych miejscowości leżących na danym szlaku i odległości do nich.

Na tablicach szlaku drogowego podaje się:

• w wierszu górnym - nazwę najbliższej miejscowości stanowiącej siedzibę gminy lub powiatu, miejscowości o znaczeniu turystycznym, miejscowości na skrzyżowaniu z drogą krajową lub wojewódzką lub nazwę miejscowości kierunkowej,
• w wierszu dolnym – nazwę przejścia granicznego, jeżeli szlak prowadzi do granicy UE, lub nazwę miasta sąsiedniego państwa, jeżeli szlak prowadzi do sąsiedniego państwa należącego do strefy Schengen, albo nazwę miasta kierunkowego,
• w wierszach pośrednich – nazwy miast o znaczeniu administracyjnym, turystycznym lub komunikacyjnym, w tym nazwę kierunkowego, jeżeli nie jest podawane w wierszu dolnym lub górnym.

Liczba miejscowości powinna być tak dobrana, aby liczba wierszy podających ich nazwy nie przekraczała czterech na drogach ogólnodostępnych i ekspresowych, a trzech - na autostradach. Jeżeli na tablicy szlaku drogowego miejscowość podawana jest tylko dlatego, że leży w niej skrzyżowanie z inną drogą krajową, po prawej stronie nazwy miejscowości zaleca się umieszczanie numeru krzyżującej się drogi.

Na odcinkach dróg o wspólnym przebiegu w górnej części tablicy szlaku drogowego umieszcza się informacje o drodze o numerze niższym -są to numer drogi i nazwy dwóch miejscowości, najbliższej i kierunkowej. Natomiast poniżej oddzielone białą linią analogiczne informacje o drodze i numerze wyższym.

Dopuszcza się umieszczenie na tablicy szlaku drogowego nazwy miejscowości znajdującej się przy innej drodze. Z lewej strony nazwy miejscowości umieszcza się wówczas numer drogi, przy której jest położona.

Liczby kilometrów podawane tablicach szlaku drogowego powinny oznaczać odległość od miejsca umieszczenia znaku do centralnego punktu danej miejscowości, np. rynku, głównego placu, ratusza, skrzyżowania dróg przelotowych itp.

Przykłady tablic w galerii poniżej.

Infrastruktura drogowa to produkt na lata. I nie mówimy tutaj o samej drodze, jezdni, poboczu ale również o elementach wyposażenia drogi. Zaliczamy do nich również znaki drogowe. Po ich zamontowaniu mija kilka lub kilkanaście lat zanim zostaną wymienione na nowe ze względu na zużycie. W tym czasie przepisy dot. oznakowania czy numeracji dróg mogą się zmienić.

GDDKiA zarządzą siecią około 17 tys. km dróg. Znaki drogowe wymieniane są z uwagi na zużycie. Dysponując środkami publicznymi nie możemy sobie pozwolić na korekty oznakowania na całej sieci przy okazji każdorazowej zmianie prawa czy przebiegu drogi. Oczywiście jeżeli tylko dochodzi do sytuacji konieczności zdemontowania danego oznakowania czy to z powodu wyeksploatowania czy np. uszkodzenia w wyniku zdarzenia drogowego - w danym miejscu nowe oznakowanie zamontowane przy drodze uwzględnia wszelkie korekty i nowelizacje przepisów.