W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Znakowanie środków spożywczych komunikatem „bez laktozy”

butelka mleka

Przepisy prawne z obszaru bezpieczeństwa żywności, zarówno na szczeblu unijnym jak i krajowym, nie zawierają obecnie szczegółowych wymagań dotyczących znakowania środków spożywczych ogólnego spożycia komunikatami odwołującymi się do braku, niskiej lub zmniejszonej zawartości laktozy (takimi jak „bez laktozy”, „bezlaktozowy”, „nie zawiera laktozy”) Przepisy takie w odniesieniu do alergenów zostały opracowane na poziomie Unii Europejskiej wyłącznie w zakresie znakowania żywności informacjami o braku lub niskiej zawartości glutenu.

Dotychczas nie ustanowiono na poziomie UE przepisów określających warunki stosowania komunikatów o nieobecności lub zmniejszonej ilości laktozy w żywności ogólnego spożycia. Jedną z istotnych przyczyn braku uregulowania tej kwestii jest duża zmienność indywidualnych tolerancji laktozy. W związku z powyższym, stosowanie informacji o braku laktozy powinno być zgodne z ogólnymi wymaganiami w zakresie znakowania żywności.

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia nr 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać w błąd, w szczególności co do właściwości i składu środka spożywczego, przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których on nie posiada oraz przez sugerowanie, że środek spożywczy ma szczególne właściwości, gdy w rzeczywistości wszystkie podobne środki spożywcze mają takie właściwości, zwłaszcza przez szczególne podkreślanie obecności lub braku określonych składników lub składników odżywczych.

W związku z powyższym, podkreślanie informacji o braku laktozy w środku spożywczym poprzez zastosowanie komunikatów takich jak „bez laktozy”, „bezlaktozowy” itp. jest uzasadnione wyłącznie wtedy, gdy produkt finalny nie zawiera laktozy, oraz gdy konsument mógłby się spodziewać w danym produkcie występowania laktozy (np. w mleku i produktach mlecznych, w których standardowo obecna jest laktoza lub w produktach stosowanych jako zamienniki przetworów mlecznych, np. w napojach roślinnych, w których - przez analogię - konsument może spodziewać się obecności laktozy).

Mając na uwadze bezpieczeństwo żywności znakowanej jako „bezlaktozowa”, podmioty działające na rynku spożywczym zamieszczające w oznakowaniu, reklamie lub prezentacji środków spożywczych taką informację powinny posiadać dokumentację potwierdzającą nieobecność laktozy. Potwierdzeniem, że dana żywność nie zawiera laktozy może być wdrożona procedura kontroli wewnętrznej ustalona przez przedsiębiorcę w oparciu o ocenę zagrożenia, zgodnie z art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych, jak również wyniki badań laboratoryjnych surowców i/lub produktów wykonywane z częstotliwością ustaloną w procedurze kontroli wewnętrznej przez producenta, który odpowiedzialny jest za bezpieczeństwo żywności. Producent powinien dołożyć wszelkich starań, aby procedury kontroli wewnętrznej obowiązujące w zakładzie uwzględniały takie zasady postępowania w procesie produkcji, które zapewnią bezpieczeństwo konsumentów produktów znakowanych jako „bezlaktozowe”.


Ze względu na brak regulacji w odniesieniu do maksymalnej zawartości laktozy w produktach znakowanych jako „bezlaktozowe”, należy dla tego typu produktów przyjąć wartość możliwie najniższą i najbezpieczniejszą dla konsumenta, czyli równą granicy oznaczalności metody enzymatycznej uznawanej w tym przypadku za metodę referencyjną. Wartość ta wynosi 0,01% (10 mg laktozy na 100 g produktu).

Należy podkreślić, że znakowanie żywności informacją o braku laktozy jest dobrowolne. Jednakże, gdy producent zdecyduje się na takie oznakowanie, powyższe limity i procedury powinny mieć zastosowanie.

{"register":{"columns":[]}}