Żywność przywożona z innego kraju UE
Środki spożywcze znajdujące się w obrocie w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej mogą być wprowadzane do obrotu we wszystkich pozostałych państwach członkowskich na zasadach wzajemnego uznawania oraz swobodnego przepływu towarów.
Żywność pochodzenia niezwierzęcego przywieziona na terytorium RP z innego państwa członkowskiego nie podlega granicznej kontroli sanitarnej (przedsiębiorca nie ma obowiązku składania wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej oraz świadectw spełniania przez te towary wymagań zdrowotnych, tak jak odbywa się to w przypadku środków spożywczych importowanych z państw trzecich). Jednakże przedsiębiorca, który importuje środki spożywcze z innego kraju Unii Europejskiej powinien posiadać dokumenty, które potwierdzają, że importowany produkt jest bezpieczny i spełnia wymagania jakości zdrowotnej.
Ponadto żywność może zostać skontrolowana w ramach bieżącego nadzoru sanitarnego przez organ urzędowej kontroli żywności, w tym organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Kontrole takie są przeprowadzane wyrywkowo zgodnie z harmonogramem kontroli ustalanym corocznie. Stwierdzenie w trakcie ww. kontroli, że środek spożywczy nie spełnia wymagań prawa żywnościowego, może skutkować m.in. nałożeniem na przedsiębiorcę kar pieniężnych w postaci mandatów karnych.
Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej są uprawnione do żądania przedłożenia przez przedsiębiorcę dokumentów potwierdzających, że dany środek spożywczy spełnia wymagania zdrowotne, w tym również żądania wyników badań laboratoryjnych. W przypadku stwierdzenia, że produkt może stanowić zagrożenie dla zdrowia konsumenta organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej podejmują odpowiednie działania, zgodnie z ustawowymi kompetencjami.