W wernisażu wystawy „200 lat od kamienia węgielnego. Portrety Teatru Wielkiego”, który odbył się 19 listopada br., wzięła udział Bożena Żelazowska, sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ekspozycja będzie prezentowana w galerii „Okno na Kulturę” do 11 stycznia 2026 r.

Dzisiaj nikt nie wyobraża sobie mapy kulturalnej Warszawy, Polski i świata bez Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. To szczególne miejsce – twórcze i inspirujące. Dzisiejsza wystawa, inaugurująca jubileusz obchodów 200-lecia Teatru Wielkiego i 60-lecia jego odbudowy po wojnie, pokazuje, że każdy artysta widzi je inaczej. Podobnie jest z odbiorcami, z których każdy w teatralnych wydarzeniach znajduje dla siebie coś innego. Na tym polega siła i wyjątkowość Teatru – mówiła Bożena Żelazowska, sekretarz stanu w ministerstwie kultury i Dziedzictwa Narodowego podczas wernisażu wystawy.

„200 lat od kamienia węgielnego. Portrety Teatru Wielkiego”

Wystawa pokazuje miejsce, które – podniesione z ruin – stało się jednym z najważniejszych znaków powojennej odbudowy polskiej kultury. Prezentowane na niej współczesne interpretacje architektury, detali i historii gmachu, otoczone znanymi widzom kostiumami, tworzą nową, osobistą topografię Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

Każdy z zaproszonych do projektu artystów spojrzał na Teatr Wielki z innej perspektywy, tworząc indywidualny portret tego miejsca:

• Marta Banaszak w obrazie „Opera” zagląda do wnętrza Sali Moniuszki z rzadko oglądanego ujęcia, czyli z drugiego balkonu. Dynamiczna kompozycja ukazująca bordowe fotele i błyszczące poręcze to hołd dla projektu Bohdana Pniewskiego;
• Olga Wolniak w pracy „Kwiaty polskie” przygląda się wzorowi posadzki Foyer Dolnego, reinterpretując motyw stworzony przez architekta;
• Paweł Kałużyński w dyptyku „Opera Vertigo” wprowadza widza w intensywny świat koloru – fioletu i czerwieni – przenosząc na płótno zarówno budynek widziany od strony placu Teatralnego, jak i wnętrze Foyer z żyrandolem projektu Tadeusza Gronowskiego;
• Monika Drożyńska w haftowanym dyptyku „Wielka Narodowa” posługuje się słowem i ironią, przetwarzając oczywiste stwierdzenia w refleksję nad współczesnym znaczeniem narodowych instytucji kultury;
• Pola Dwurnik w cyklu „Violetta Valéry” oraz „Zerlina i Don Giovanni” powraca do swoich dwóch ulubionych inscenizacji Mariusza Trelińskiego. Artystka, podobnie jak w swoich innych dziełach, podejmuje tematykę fantazyjnego ubioru, odzwierciedlającego różne stany emocjonalne;
• Agata Kus w pracy „Zombie” ukazuje kobiecą postać zawieszoną między ruchem a bezruchem, pięknem a niepokojem. Tytuł pracy odnosi się do pytania o to, co dzieje się z ciałem w przejściowym momencie.

Na ekspozycji prezentowane są również kostiumy ze spektakli wystawianych w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej, takich jak: „Traviata”, „Rigoletto” czy „Halka”, projektowane m.in. przez Gosię Baczyńską, Tomasza Ossolińskiego i Macieja Zienia.

Dowiedz się więcej

» Odwiedź stronę Teatru Wielkiego - Opery Narodowej: https://teatrwielki.pl/