Medale i odznaczenia MKiDN

Podczas uroczystości wiceminister Sławomir Rogowski wręczył pracownikom uczelni medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz odznaki honorowe „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Srebrne Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” otrzymali: Andrzej Kordykiewicz, Krzysztof Kuraszkiewicz, Wioletta Miłkowska i Anna Radziejewska.

Brązowymi Medalami „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” uhonorowani zostali: Krystyna Gołaszewska, Anna Krzysztofik-Buczyńska, Anna Misior i Agnieszka Zwierko-Wiercioch.

Natomiast odznakami honorowymi „Zasłużony dla Kultury Polskiej” wyróżnieni zostali: Ewa Białokozowicz, Dagmara Dudzińska, Tomasz Krezymon i Sławomir Tomasik.

prof. Krzysztof Jakowicz – doktor honoris causa

Wybitny skrzypek, kameralista i pedagog. Absolwent wiolinistyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Studiował także na Indiana University w Bloomington w Stanach Zjednoczonych.

Jego umiejętności cenił Witold Lutosławski, który powierzył mu polskie prawykonania wszystkich swoich utworów. Artysta był wielokrotnie zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, takich jak: Warszawska Jesień, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele, Festiwal w Starym Krakowie, London City Festival oraz festiwale w Bregenz i Schleswig-Holstein. Występował ze sławnymi orkiestrami, m.in. English Chamber Orchestra, Filharmonia Izraelska, Wiener Symphoniker, BBC Scottish Orchestra, Orchestre National de France, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Filharmonia w Oslo, Orquesta National de España, Polska Orkiestra Kameralna czy Orkiestra „Amadeus”. Był solistą na licznych tournée zagranicznych większości polskich. Współpracował z wybitnymi dyrygentami zarówno polskimi, jak i zagranicznymi, takimi jak: Jiři Bělohlavák, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Chikara Imamura, Pinchas Steinberg, Michael Tabachnik czy Tajuo Yuasa.

W 2015 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2022 roku otrzymał Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości.

Krzysztof Jakowicz – życie i twórczość 

Poznaj historię UMFC

Najstarsza i największa uczelnia muzyczna w Polsce wywodzi się ze Szkoły Głównej Muzyki założonej w 1810 roku przez Józefa Elsnera i Wojciecha Bogusławskiego.

Od 1821 roku szkoła działała jako Instytut Muzyki i Deklamacji (część Oddziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego). W 1826 roku została podzielona na dwie instytucje: Szkołę Główną Muzyki (w ramach UW) oraz Szkołę Dramatyczną i Śpiewu (kształcenie podstawowe i średnie). Szkoła Główna Muzyki przestała istnieć wraz z zamknięciem przez władze rosyjskie Uniwersytetu Warszawskiego w 1831 roku.

Kontynuacją działalności szkoły był założony w 1861 roku przez Apolinarego Kątskiego Warszawski Instytut Muzyczny, który w 1918 roku przekształcił się w Państwowe Konserwatorium Warszawskie. Po 1 września 1939 roku nadano mu nazwę Staatliche Musikschule in Warschau. Podczas powstania warszawskiego główny budynek uczelni przy ul. Okólnik 2 został zburzony.

Po II wojnie światowej szkoła otrzymała nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a zajęcia prowadzone były w pałacykach przy Alejach Ujazdowskich. W 1955 roku został zorganizowany konkurs architektoniczny na koncepcję nowego budynku dla PWSM w Warszawie. Konkurs wygrała praca zespołu w składzie: Witold Benedek, Stanisław Niewiadomski, Stefan Sienicki, Władysław Strumiłło i Zbigniew Michejda. Budowa obecnego gmachu uczelni trwała w latach 1960-1966. W 1962 roku szkoła otrzymała status akademicki, co dało jej możliwość wydawania dyplomów magistra sztuki na wszystkich kierunkach studiów.

W 1974 roku powstała filia szkoły w Białymstoku, którą w 2007 roku przekształcono w Wydział Zamiejscowy. W 1979 roku szkoła przyjęła imię jednego ze swoich pierwszych uczniów – Fryderyka Chopina, stając się oficjalnie Akademią Muzyczną. Aktualną nazwę uczelnia otrzymała 25 kwietnia 2008 roku.

Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina