List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Glińskiego

Wielce Szanowny Panie,

z okazji jubileuszu 55-lecia pracy artystycznej proszę przyjąć najserdeczniejsze gratulacje oraz życzenia, a także wyrazy głębokiego uznania dla Pana wybitnych osiągnięć w sztuce aktorskiej, reżyserskiej oraz pracy pedagogicznej, które znacząco wzbogacają polską kulturę.

Pańska wszechstronna osobowość artystyczna emanuje wyjątkową barwą w pejzażu polskiego teatru. Liczne jej odcienie odnajdujemy także w oryginalnej twórczości lirycznej oraz w mistrzowskiej eseistyce, traktującej o poezji i malarstwie, publikowanej na łamach czasopism „Odra”, „Poezja”, „Nowy Wyraz” oraz „Scena”.

Po ukończeniu Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie debiutował Pan rolą Strażaka w inscenizacji „Pluskwy” Włodzimierza Majakowskiego w reżyserii Jerzego Jarockiego we Wrocławskim Teatrze Współczesnym, a jeszcze w czasie studiów wcielił się Pan w niezapomnianą rolę Krzysztofa Cedry w filmie Andrzeja Wajdy „Popioły” na podstawie powieści Stefana Żeromskiego. Następnie aktorska droga zawodowa wiodła przez teatry w Rzeszowie, Zielonej Górze, Wałbrzychu i Wrocławiu. Piastował Pan także stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Współczesnego w Szczecinie, a jako reżyser wielu znakomitych spektakli, takich jak „W beczce chowany” czy „Wnyk” wg tekstów Roberta Jarosza, zdobywał nagrody podczas konkursów i festiwali teatralnych.

Godnym szczególnego docenienia jest fakt, iż w latach osiemdziesiątych był Pan współtwórcą funkcjonującego poza kontrolą cenzury Teatru NST Nie Samym Teatrem …, którego jednym z najważniejszych przedstawień było uhonorowane Nagrodą Kulturalną Solidarności „Epitafium Św. Kazimierzowi”, ale także „Anhelli” dedykowany zamordowanemu ks. Jerzemu Popiełuszce.

Jako aktor sięgał Pan do najtrudniejszej dla swej profesji formy, realizując znakomite spektakle w stylistyce teatru jednoosobowego, doceniane przez wyszukane grono pasjonatów żywego słowa. Pańskie monodramy, takie jak „Powroty do Odejścia Głodomora” na podstawie tekstu Tadeusza Różewicza czy „Mój trup” według Adama Mickiewicza, uświetniały prestiżowe w tej dziedzinie festiwale, jak chociażby Wrocławskie i Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora, zdobywając tam laury i uznanie odbiorców.

Niezwykle ważnym obszarem Pańskiej aktywności i drogi zawodowej pozostaje praca pedagogiczna. Jako profesor Wrocławskiej Wyższej Szkoły Teatralnej, Studio Aktorskiego Teatrów Lalek oraz Wydziału Wokalno-Aktorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu odznacza się Pan wielkim zaangażowaniem, umiejętnością przekazywania zawodowych arkanów oraz pasją w rozbudzaniu wrażliwości. Dlatego jestem głęboko przekonany, iż Pańska działalność stanowić będzie niesłabnącą inspirację dla kolejnych pokoleń.

Niewątpliwym świadectwem imponujących dokonań i szlachetnego podejścia do zawodu, poza licznymi nagrodami i wyróżnieniami, było uhonorowanie Pana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dziękując za wielowymiarowy wkład w rozwój kultury polskiej, składam Panu życzenia wszelkiej pomyślności, nieustającej energii, a także satysfakcji z realizacji planów i zamierzeń oraz dalszej owocnej działalności na niwie kultury.

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński

---

Bogusław Kierc

Urodził się 22 stycznia 1943 roku w Bielsku-Białej. W 1967 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Jest autorem kilkunastu tomików wierszy, takich jak „Nagość stokrotna”, „Modlitwa przeciw rozpaczy”, „Źródło światła”. Należał do odwołującej się do nurtów awangardowych polskiej grupy literackiej Ugrupowanie 66, działającej w latach 1966-1972 we Wrocławiu. W jego dorobku znajdują się także liczne tomy szkiców oraz dramaty – „Gajendralila”, „Wagary”, „Tajemnica”, „Pan Lusterkolilke” czy „Śpiąca Królewna”. Jest także autorem wyrafinowanych esejów o malarstwie i poezji.

W 1965 roku zagrał jedną z dwóch głównych ról (Krzysztofa Cedro) w filmie Andrzeja Wajdy „Popioły”. Debiut sceniczny aktora miał miejsce w 1967 roku na deskach wrocławskiego Teatru Współczesnego, w przedstawieniu „Pluskwa” w reżyserii Jerzego Jarockiego.

W 2012 roku spektakl „Wnyk” wyreżyserowany przez Bogusława Kierca otrzymał wyróżnienie Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz ATEST Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego. Kierc jest też wybitnym twórcą monodramów. „Mój Trup” wg A. Mickiewicza, „Powroty do odejścia Głodomora” wg T. Różewicza czy „Zaskroniec” wg własnych wierszy zostały docenione przez grono krytyków i znawców teatru.

Bogusław Kierc przez wiele lat wykładał na Wydziale Aktorskim i Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie oraz na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu.

W 1994 roku za całokształt twórczości dramaturgicznej oraz reżyserskiej otrzymał Nagrodę ASISTEJ im. Jana Dormana. Został także uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.