List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

Wielce Szanowna Pani,

proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia urodzinowe wraz ze słowami uznania wobec wybitnego dorobku artystycznego. Swoimi osiągnięciami w dziedzinie sztuki aktorskiej zapisała Pani piękną kartę we współczesnej historii polskiego teatru.

Nie sposób wymienić wszystkich Pani ról, ale przetrwają one w głębokiej pamięci kolejnej generacji odbiorców, dzięki niepowtarzalnej osobowości scenicznej i magnetycznej charyzmie.

Pani droga zawodowa rozpoczęła się od roli w spektaklu „Siewcy” w Teatrze Kalambur we Wrocławiu. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie Pani talent rozkwitał w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Kolejne sukcesy przyniosły wyzwania artystyczne podjęte z zespołem stołecznego Teatru Powszechnego. Kreacje stworzone na tej scenie były wielokrotnie nagradzane na ogólnopolskich festiwalach. Wyróżnienie otrzymała Pani między innymi za rolę w pamiętnym spektaklu „Pan Cogito szuka rady”, zagranym w duecie ze Zbigniewem Zapasiewiczem. Niezatarte pozostaną również tytułowa Antygona czy rola Heleny w „Wujaszku Wani”.

Od 2008 roku Pani teatralnym domem stal się stołeczny Nowy Teatr, na scenie którego publiczność zachwycała, wśród wielu innych wspaniałych ról — wielokrotnie nagradzana — Elizabeth Costello w przedstawieniu „Koniec”.

Na szczególne słowa uznania zasługuje Pani odważna postawa i zaangażowanie społeczne. Znalazły one swój wyraz we współtworzeniu Teatru Domowego, który w latach osiemdziesiątych prezentował przedstawienia zdjęte z afisza przez cenzurę. Na tej scenie do roku 1989 wystawiono około 300 spektakli. Ta patriotyczna wrażliwość torowała drogę kolejnym pokoleniom polskich artystów.

W Teatrze Domowym miał również swoją przystań Kabaret Pod Egidą, w którego występach podziwiane były Pani zdolności komediowe.

Dopełnieniem tego wielostronnego doświadczenia artystycznego jest galeria arcyciekawych i charakterystycznych ról filmowych, które współtworzą bogactwo polskiego kina. Począwszy od postaci Olesi Chorobotówny z „Nocy i dni”, przez Ritę Gorgonową z filmu Janusza Majewskiego „Sprawa Gorgonowej” czy rolę Andzi Cichalskiej-Solskiej w „Kobiecie z prowincji”. Wcielając się w postać Stefy Wilczyńskiej uświetniła Pani także film „Korczak” Andrzeja Wajdy. Z wielkim wyczuciem kreowała Pani postać Pierwszej Damy, Marii Kaczyńskiej, w obrazie „Smoleńsk” Antoniego Krauzego, będącym wyrazem hołdu dla ofiar katastrofy smoleńskiej.

Niezwykle istotną część Pani aktorskiego dorobku stanowią role w spektaklach Teatru Telewizji, gdzie od pierwszego występu jako Armanda Bejart u Ignacego Gogolewskiego w „Pannie Molierównie”, stworzyła Pani wiele wyrazistych kreacji, w tym w nagradzanych „Czarownicach z Salem” w reż. Zygmunta Hubnera i „Paradach” w reż. Krzysztofa Zaleskiego.

Wyrazem uznania dla Pani osiągnięć są liczne nagrody i wyróżnienia oraz uhonorowanie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Chyląc czoła przed Pani dokonaniami na rzecz kultury polskiej, składam życzenia wszelkiej pomyślności, nieustającej energii oraz satysfakcji z realizacji planów.

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński

Ewa Dałkowska urodziła się 10 kwietnia 1947 roku we Wrocławiu. W 1970 roku ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1972 roku wydział aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

Debiutowała w 1965 roku rolą w spektaklu „Szewcy” we wrocławskim Teatrze Kalambur. W latach 1972-1974 pracowała w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W 1975 roku przeniosła się do Teatru Powszechnego w Warszawie, z którym była związana do 2008 roku i w którym odnosiła największe sukcesy, tworząc wiele niezapomnianych i nagradzanych kreacji scenicznych. Za rolę Matki w „Balladynie” w reż. Jarosława Kiliana otrzymała indywidualną nagrodę aktorską na 19. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. Wyróżniona została także jej rola w spektaklu „Pan Cogito szuka rady”, zagranym w duecie ze Zbigniewem Zapasiewiczem. Nagroda została przyznana podczas 26. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Począwszy od 2008 roku Ewa Dałkowska jest obecna w zespole Nowego Teatru w Warszawie. Na tej scenie tworzy kolejne wybitne role, wśród nich uhonorowana nagrodą miesięcznika „Teatr” kreacja Elisabeth Costello w spektaklu „Koniec”.

Godna szacunku i słów najwyższego uznania była postawa patriotyczna artystki podczas trudnych lat 80. Ewa Dałkowska współtworzyła wtedy Teatr Domowy, który prezentował przedstawienia zdjęte z afisza przez cenzurę. Do 1989 roku wystawiono tam około 300 spektakli.

Ewa Dałkowska posiada również wyjątkowe dossier filmowe. Uświetniła jedną z produkcji Andrzeja Wajdy, rolą Stefy Wilczyńskiej w filmie „Korczak”. Stworzyła również wyjątkowe i niezapomniane kreacje w filmach: „Noce i dnie”, „Sprawa Gorgonowej”, „Szpital Przemienienia”, „Medium”, „Kobieta z prowincji” czy „Aktorzy prowincjonalni”. W ostatnich latach wcieliła się w rolę Pierwszej Damy, Marii Kaczyńskiej w filmie „Smoleńsk” w reżyserii Antoniego Krauzego.

Artystka uświetniła swoją grą aktorską również wiele produkcji Teatru Telewizji oraz Polskiego Radia. Współtworzyła przedstawienia w reżyserii Ignacego Gogolewskiego, Jerzego Antczaka, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hubnera, Krzysztofa Zaleskiego, Macieja Wojtyszki czy Agnieszki Glińskiej.

W dowód uznania za zasługi dla kultury polskiej Ewa Dałkowska została uhonorowana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.