List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

Wielce Szanowny Panie Profesorze,

niech wolno mi będzie złożyć Panu najserdeczniejsze życzenia z okazji jubileuszu siedemdziesiątej piątej rocznicy urodzin, z którymi łączę wyrazy głębokiego uznania dla dotychczasowej działalności artystycznej, pedagogicznej i społecznej.

Swoje zawodowe życie poświęcił Pan zgłębianiu sztuki teatralnej w wielu jej wymiarach, poczynając od aktorstwa, przez reżyserię i szeroką aktywność pedagogiczną, po kierowanie polskimi scenami dramatycznymi. Nie sposób pominąć również pasji pisarskiej, której przejawem są Pana felietony i książki.

Aktorski warsztat rozwijał Pan przede wszystkim w stołecznych teatrach Komedia i Dramatycznym, uświetniając spektakle reżyserów miary Ludwika René, Jerzego Jarockiego czy Macieja Prusa. Doświadczenia te były inspiracją dla rozwoju talentu reżyserskiego, efektem którego są liczne przedstawienia w Pańskiej interpretacji. Wśród tych, które wielokrotnie zdobywały uznanie, zarówno widzów jak i recenzentów, należy wymienić tytuły prezentowane na scenach krakowskich, takie jak: ,,Tango” oraz ,,Romeo i Julię” w Teatrze Ludowym, ,,Gimpel Głupek” w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej czy ,,Panna Tutli-Putli” w Teatrze Bagatela.

Osobny rozdział w Pana życiu zawodowym stanowił związek z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, którym kierował Pan przez siedemnaście lat, budując jego renomę poprzez skupianie wokół Teatru najwybitniejszych twórców epoki, dobór repertuaru oraz sprawne zarządzanie. W owym czasie nie ustawał Pan również w indywidualnych poszukiwaniach twórczych, reżyserując pamiętne spektakle,·m.in. ,,Zaduszki-Wyspiański”, ,,Ja, Feuerbach” czy ,,Zakręcony Słowacki, czyli noc w malinach”. To w czasie Pańskiej dyrekcji zapoczątkowany został Krakowski Salon Poezji, który w bieżącym roku świętował dwudziestolecie swego istnienia i siedemsetną odsłonę wyjątkowych spotkań z mową wiązaną.

Istotnym obszarem Pańskiej działalności była także wieloletnia praca w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, zaś sukcesy na niwie pedagogiki i nauki potwierdzają kolejne generacje adeptów sztuki aktorskiej i reżyserskiej. Dziś misję kształtowania młodych pokoleń artystów realizuje Pan jako dziekan Wydziału Aktorskiego Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.

Na uznanie zasługuje również Pańska działalność charytatywna na rzecz osób ze szczególnymi potrzebami, będąca wyrazem otwartości na potrzeby bliźniego.

Owocem wielu wspaniałych lat aktywności twórczej, dowodem wszechstronności podejmowanych prac, a także miarą pasji społecznikowskiej są przyznane Panu liczne nagrody i odznaczenia, na czele z Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Świętego Brata Alberta oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Chyląc czoła przed znakomitymi dokonaniami, przekazuję wyrazy wdzięczności za pracę na rzecz kultury polskiej, a także życzenia zdrowia, wszelkiej pomyślności oraz satysfakcji twórczej.

Z poważaniem

Piotr Gliński

---

Krzysztof Orzechowski

Jest absolwentem aktorstwa na Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, a także reżyserii na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. W latach 1970-1975 występował w krakowskim Teatrze Komedia, a przez niemal 10 kolejnych lat można go było oglądać na deskach stołecznego Teatru Dramatycznego.

Wyreżyserował liczne przedstawienia, takie jak: „Księżniczka Turandot” czy „Kandyd” we wspomnianym Teatrze Dramatycznym, a także na scenach krakowskich: „Opera Żebracza”, „Romeo i Julia”, „Baśń o zaklętym jaworze”, „Tango” w Teatrze Ludowym; „Ich czworo”, „Zatrute pióro”, „Gimpel Głupek” czy „Tomasz Mann” w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej; „Pierścień i róża”, „Wieczór Trzech Króli albo co chcecie”, „Nienawidzę”, „Panna Tutli-Putli”, „Czego nie widać” w Teatrze Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego oraz „Pastorałka na nowy wiek”, „Zakręcony Słowacki, czyli noc w malinach” w Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Na swoim koncie ma również liczne role w spektaklach Teatru Polskiego Radia oraz reżyserię spektakli Teatru Telewizji Polskiej. Pracę artystyczną łączył z kierowaniem polskimi scenami dramatycznymi. W latach 1997-1999 był dyrektorem Teatru Bagatela, a następnie przez 17 lat obejmował stanowisko dyrektora Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie – właśnie wtedy, z inicjatywy jego żony Anny Dymnej, w Teatrze Słowackiego zapoczątkowany został Krakowski Salon Poezji.

Orzechowski jest autorem takich tytułów jak: „Podróż do kresu pamięci”, „Zapiski z niełatwych czasów”, a także zbioru felietonów „Teatr świata – świat teatru”.

Wybitny aktor i pedagog znany jest również z wieloletniego zaangażowania w organizację Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie „Albertiana”.

Od 1981 roku wykładał na Akademii Teatralnej w Warszawie, a w 2012 roku uzyskał tytuł profesora sztuk teatralnych. Obecnie pełni funkcję dziekana Wydziału Aktorskiego Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.

Za swoją działalność został uhonorowany m.in.: Medalem Komisji Narodowej, Nagrodą im. Stanisława Pruszyńskiego, odznaką „Honoris Gratia”, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” w 2018 r.