List wicepremiera, ministra kultury prof. Piotra Glińskiego

Wielce Szanowna Pani,

proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia z okazji urodzin, które zbiegają się
w tym roku z jubileuszem pięćdziesięciopięciolecia Pani debiutu reżyserskiego.

Pani nienaganny warsztat, w połączeniu z intuicją twórczą i wyobraźnią, najpełniej wybrzmiały w teatrze. Pracując na scenach całej Polski zdobywała Pani arcybogate doświadczenia oraz kształtowała swój język artystyczny. Podejmując tematy egzystencjalne i społeczne, prezentowała Pani fundamentalne wartości, tworząc obrazy pobudzające do refleksji nad kondycją współczesnego człowieka.

Na szczególne przypomnienie zasługują realizacje literatury modernizmu, dwudziestolecia międzywojennego oraz utworów rosyjskich. Spośród wielu wybitnych przedstawień pragnę wymienić Ich czworo Gabrieli Zapolskiej, Śmierć Tarełkina Aleksandra Suchowo-Kobylina, Onych Witkacego i Wiśniowy sad Antoniego Czechowa. Do legendy przeszedł spektakl z 1981 roku Oskarżony: czerwiec pięćdziesiąt sześć, stanowiący przejmującą ilustrację pierwszego w czasach PRL antykomunistycznego strajku, którego wystawienie przypłaciła Pani internowaniem.

Jako dyrektor Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, a następnie Teatru Nowego w Poznaniu i Teatru Ateneum w Warszawie stworzyła Pani wielu twórcom szansę zdobycia bezcennych doświadczeń. Współpracowała Pani między innymi z Maciejem Prusem, Helmutem Kajzarem i Januszem Wiśniewskim. W Pani zespole pierwsze aktorskie szlify zdobywali Halina Łabonarska i Wiesław Komasa.

Pani niezawodne wyczucie formy wizualnej oraz unikalne umiejętności narracyjne można było podziwiać także na małym i wielkim ekranie. Poza kilkudziesięcioma znakomitymi spektaklami Teatru Telewizji, zrealizowała Pani Cud purymowy i Kochanków z Marony. Ogromną popularnością i uznaniem cieszył się także serial Boża podszewka, oparty na wspomnieniowej powieści Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz, ukazującej Wileńszczyznę z początków ubiegłego wieku.

Dogłębna znajomość środowiska artystycznego i problemów kultury stała się niezwykle istotna podczas pełnienia przez Panią funkcji Ministra Kultury i Sztuki w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Objęcie tego  stanowiska w  okresie transformacji ustrojowej wymagało dużej odwagi i profesjonalizmu, a podejmowane wówczas  decyzje  ufundowały podstawowe instytucje mecenatu  państwa nad kulturą narodową.

Chyląc czoła przed Pani wspaniałymi osiągnięciami, dziękuję za zaangażowanie oraz pracę na rzecz kultury polskiej i składam Pani życzenia zdrowia, a także  wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym.

 

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński
Wiceprezes Rady Ministrów,
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego.