Uroczystość z okazji Dnia Muzyki Polskiej odbyła się 1 października br. w Instytucie Przemysłów Kreatywnych.

Wanda Kwietniewska

Wokalistka, założycielka i liderka zespołu „Wanda i Banda”.

Studiowała na Wydziale Piosenkarskim Studium Sztuki Estradowej (w latach 1976–1979), działającym przy Estradzie Poznańskiej. W 1979 roku wspólnie ze słuchaczami Studia Sztuki Estradowej utworzyła grupę wokalną „Vist” w składzie: Bożena Krata, Wanda Kwietniewska, Małgorzata Ostrowska, Mira Roszkiewicz, Andrzej Sobolewski i Grzegorz Stróżniak. W 1980 roku zespół wystąpił z utworem „Dziwny film” w konkursie „Premier” na 17. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Rok później przekształcił się w grupę „Skandal”, a następnie w „Lombard”. Z zespołem tym Kwietniewska nagrała dwa albumy: „Śmierć dyskotece!” oraz „’81-’91 Największe przeboje” z okazji jubileuszu 10-lecia istnienia grupy.

W listopadzie 1982 roku założyła nowy zespół – „Banda i Wanda” (później „Wanda i Banda”). Była nie tylko wokalistką grupy, ale także kompozytorką. Debiutancki album pt. „Banda i Wanda” został wydany w 1984 roku. Zawierał takie przeboje jak: „Hi-Fi” czy „Nie będę Julią”. Rok później ukazała się płyta „Mamy czas”, a zespół nagrał 9 piosenek do popularnego serialu „Siedem życzeń”.

W 1986 roku Kwietniewska rozwiązała zespół i pod koniec lat 80. rozpoczęła karierę solową. W 1990 roku na rynku pojawił się jej debiutancki album „Własna California”. Za wykonanie pochodzącego z płyty utworu „Zwykłe życie” zdobyła trzecią nagrodę jury na 27. KFPP w Opolu. W 1993 roku wydała album „Same szały, jeden wolny”, będący kompilacją jej solowych nagrań oraz utworów „Bandy i Wandy”. Wtedy też zespół wznowił działalność, jednak po dwóch latach muzycy ponownie zakończyli współpracę.

W 2000 roku zespół „Banda i Wanda” został ponownie reaktywowany i od tego czasu regularnie nagrywa nowe utwory.

W latach 2021–2024 była przewodniczącą Związku Zawodowego Muzyków RP. Od 2025 roku pełni funkcję przewodniczącej Zarządu Stowarzyszenia Artystów Wykonawców (SAWP).

Katarzyna Nosowska

Wokalistka, autorka tekstów, kompozytorka, pisarka, liderka zespołu „Hey”.

Jako nastolatka śpiewała w lokalnych zespołach w Szczecinie. W 1992 roku dołączyła do zespołu „Hey”, który stał się jednym z najważniejszych reprezentantów polskiego rocka lat 90. Do zawieszenia przez grupę działalności w 2017 roku nagrała z nią 11 albumów studyjnych.

Równolegle rozpoczęła karierę jako solistka. W swojej twórczości łączy elementy gatunków, takich jak: rock, muzyka alternatywna, muzyka elektroniczna, trip hop i pop. Wydała 9 albumów: „puk.puk” (1996), „Milena” (1998), „Sushi” (2000), „UniSexBlues” (2007), „Osiecka” (2008), „8” (2011), „Basta” (2018), „Degrengolada” (2023) oraz „Kasia i Błażej” (2024, w duecie z Błażejem Królem). Brała także udział w innych projektach muzycznych, m.in. współtworzyła supergrupę „Yugoton” (2001). Nagrała też single promujące festiwal muzyczny „Męskie Granie” (2012, 2013, 2019). Ponadto współpracowała z innymi artystami, śpiewając gościnnie w ich utworach, pisząc dla nich teksty lub nagrywając wokale wspierające.

W swoim dorobku ma wiele przebojów. Z zespołem „Hey” stworzyła kultowe hity, m.in. „Teksański”, „Zazdrość”, „Moja i twoja nadzieja”, „List”, „Ja Sowa” oraz „Cisza, ja i czas”. Natomiast solowo zasłynęła, takimi utworami jak: „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć”, „Era retuszera”, „Nomada”, „Gołoledź” czy „O lesie”.

Pisała felietony dla czasopism, a ich zbiory wydała w formie książek: „A ja żem jej powiedziała…” (2018), „Powrót z Bambuko” (2020) i „Nie mylić z miłością” (2023). Zagrała kilka epizodycznych ról w filmach i serialach. W latach 2009-2013 współprowadziła audycję radiową „Tranzytem do niebytu” na antenie Roxy FM.

Laureatka m.in. dwóch Paszportów „Polityki” w kategorii „Muzyka rozrywkowa” (1997 i 2008) oraz Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii „Muzyka” (2011). Wygrała rekordową liczbę 34 Fryderyków, w tym trzy dla wokalistki roku i siedem dla autora roku. W 2013 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.