Lech Raczak wspólnie z Tomaszem Szymańskim w 1964 roku powołał do życia Studencki Teatr Poezji Ósmego Dnia, znany dziś jako Teatr Ósmego Dnia. Początkowo występował w nim jako aktor, a następnie był kierownikiem artystycznym i reżyserem. W czasach PRL-u współtworzył spektakle będące mocnymi, krytycznymi, ironicznymi komentarzami wymierzonymi przeciwko komunistycznej władzy. Wśród nich znalazły się m. in. "Wizja lokalna", "Proces", "Raport z oblężonego miasta", "Mała Apokalipsa".  W latach 1986-1990 zespół  Teatru Ósmego Dnia funkcjonował na emigracji, założywszy swoją siedzibę we włoskiej Ferrarze. W 1992 r., po udanym powrocie na krajową scenę spektaklem „Ziemia niczyja” (1991),Teatr został samorządową instytucją kultury.

W 1993 r. Lech Raczak odszedł ze stanowiska dyrektora  Teatru Ósmego Dnia. W latach 1995-98 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Polskiego w Poznaniu, od 1993 do 2012 był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta.

Droga artystyczna Lecha Raczaka zaowocowała współpracą z wieloma niezależnymi zespołami w Polsce i we Włoszech oraz z licznymi teatrami dramatycznymi.

Reżyserował m.in. w warszawskim Teatrze Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza ("Gra na zwłokę" Janusza Andermana, 2006), Miejskim Teatrze Miniatura w Gdańsku ("Thermidor roku 143", 2002), Wrocławskim Teatrze Współczesnym ("Życie jest snem" Pedra Calderona de la Barki, 2013), Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, gdzie powstały tak cenione przedstawienia jak: "Plac Wolności" według autorskiego scenariusza (2005), "Dziady" Adama Mickiewicza (2007 i 2015), "Marat-Sade" Petera Weissa (2008) i "Czas terroru" według Róży Stefana Żeromskiego (2009), a ostatnio "Makbet" Williama Szekspira (2017) oraz "Maraton/Tren" Pawła Palcata (2017).   

Lech Raczak dał się także poznać jako autor tekstów poświęconych teatrowi i komentujących ważne aspekty jego działalności. Większość z nich została opublikowana w 2012 roku w trzytomowej edycji "Pism teatralnych". Ponadto był wykładowcą Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

W 2011 r. Lech Raczak został uhonorowany Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Z odejściem Lecha Raczaka kultura polska poniosła istotną stratę. Odszedł wybitny twórca, zasłużony działacz opozycji demokratycznej, sygnatariusz listu w obronie prześladowanych robotników Radomia w 1976 roku. Cześć Jego pamięci!