Wiceminister Sellin przypomniał o łączących Polaków i Czechów szczególnie bliskich więzach przyjaźni.

Analogiczne doświadczenie historii walk o niepodległość i wolność własnego kraju splotło nasze narody. Do pięknych kart wspólnego dziedzictwa dopisywaliśmy coraz to nowe rozdziały, naznaczone braterstwem, życzliwym sąsiedztwem i partnerską współpracą . Dzisiejsza uroczystość poświęcona upamiętnieniu Michała Sędziwoja – wybitnego polskiego alchemika, filozofa, lekarza i dyplomaty, którego doświadczenie przyczyniło się do odkrycia tlenu, wpisuje się w historię naszej przyjaźni – podkreślił wiceszef resortu kultury.

Jarosław Sellin przypomniał, że Michał Sędziwój był jedną z najciekawszych osobowości okresu późnego Odrodzenia.

Wielkim umiłowaniem Sędziwoja była alchemia. W trakcie swego życia poczynił on wiele udanych eksperymentów chemicznych. Miał ogromny autorytet i doskonałe kontakty w świecie alchemików, robiąc przy okazji użytek ze swej działalności dyplomatycznej i politycznej. Był autorem pionierskiej na tamte czasy pracy „Novum Lumen Chymicum”, wydanej w Pradze w 1604 roku, która zapewniła mu uznanie w całej Europie – napisał wiceminister.

Dziękując za przychylność i zgodę na umieszczenie tablicy na Zamku w Krawarzach – posiadłości i prawdopodobnego miejsca śmierci Michała Sędziwoja lokalnym władzom czeskim, wiceminister Sellin podkreślił, że upamiętnienie Michała Sędziwoja przyczyni się do popularyzacji jego dokonań, a także do zachowania pamięci o naszym rodaku, który część życia przebywał i tworzył poza granicami Rzeczypospolitej.

Michał Sędziwój (1566-1636)

Michał Sędziwój był jedną z najciekawszych osobowości okresu późnego Odrodzenia. Od 1594 roku był dworzaninem cesarza Rudolfa II w Pradze, a od 1600 r. – sekretarzem króla Zygmunta III Wazy, często posłując między nimi, a także wykonując dla nich misje dyplomatyczne i polityczne.

W 1604 roku Sędziwój ogłosił drukiem w Pradze swoje pierwsze słynne dzieło alchemiczne „Novum Lumen Chymicum” (Nowe Światło Chemiczne) o rozszerzonym tytule „Dwanaście traktatów o kamieniu filozofów, wyprowadzonych ze źródła Natury i doświadczenia ręcznego”. Dzieło napisane po łacinie zostało wydane anonimowo – autor zaopatrzył je w anagram: DIVI LESCHI GENUS AMO (Kocham ród boskiego Lecha) stworzony z liter własnego imienia i nazwiska: MICHAEL SENDIVOGIUS.

Praca ta stała się głośna w całej Europie Zachodniej, między 1604 r. a 1778 r. miała 53 wydania w językach: niemieckim, francuskim, angielskim, rosyjskim, holenderskim, czeskim i polskim. Egzemplarze pracy Sędziwoja znajdywały się w bibliotekach takich uczonych jak Isaac Newton i Antoine Lavoisier.

W 1607 roku w Kolonii wydane zostało kolejne dzieło Sędziwoja „Rozmowa Merkuriusza, alchemika i Natury”. W 1616 roku, także w Kolonii, został wydany drukiem „Traktat o siarce” oraz wznowione wydanie „Rozmów Merkuriusza” i praca „Nowe światło chemiczne”.

W 1624 roku Sędziwój wyjechał do Padwy, kontaktując się z wybitnymi naukowcami tamtejszej uczelni. Od 1626 roku działał jako tajny radca cesarza Ferdynanda II Habsburga.

W 1630 roku z rozkazu cesarskiego za zasługi otrzymał w pobliżu Opawy majątek Krawarz i Kouty wraz z zamkiem. Najprawdopodobniej tam też zmarł. Został pochowany w kościele św. Mikołaja w Opawie.

Michał Sędziwój uważany jest za prekursora odkrycia tlenu.