Minister kultury i dziedzictwa narodowego przypomniał, że kariera Ignacego Gogolewskiego rozpoczęła się od roli Gustawa - Konrada w pierwszej powojennej inscenizacji „Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Aleksandra Bardiniego w Teatrze Polskim w Warszawie.

Artysta, obdarzony genialnym wyczuciem słowa oraz frazy i melodyki wiersza, z czasem stworzył szereg wybitnych kreacji w dramatach romantycznych i stał się ikoną romantycznego bohatera. Nie pozwolił jednak zatrzasnąć się w tej formule. Skala jego aktorskich możliwości i środków wyrazu okazała się imponująca – od tragicznego patosu po komediową rodzajowość klasyki, i od poetyckiego impresjonizmu poprzez chłodny realizm aż po ironiczny dystans w repertuarze współczesnym – napisał prof. Piotr Gliński w liście odczytanym podczas uroczystości pogrzebowych aktora.

Wicepremier zwrócił uwagę, że Ignacy Gogolewski przez siedem dziesięcioleci uświetniał swoim talentem spektakle warszawskich teatrów: Dramatycznego, Współczesnego, Polskiego, Rozmaitości, Prezentacji i Polonii. Wskazał, że widzowie Teatru Narodowego zapamiętali jego wspaniałe role powstałe pod dyrekcją Kazimierza Dejmka w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, jak również te stworzone w początkach bieżącego stulecia.

W czasach dyrekcji Jerzego Grzegorzewskiego Ignacy Gogolewski wystąpił w wyreżyserowanej przezeń „Operetce” Gombrowicza, w „Na czworakach” Różewicza w reżyserii Kazimierza Kutza, w „Błądzeniu” Jerzego Jarockiego według Gombrowicza. Aplauz masowej widowni przyniosły mu kreacje na wielkim i małym ekranie – w filmach Stanisława Różewicza i Jerzego Antczaka, w Teatrze Telewizji, a przede wszystkim w obrazie Jana Rybkowskiego „Chłopi”, w którym stworzył niezapomnianą postać Antka Boryny. Maestria w operowaniu słowem i głosem zjednywała mu rzeszę wielbicieli wśród słuchaczy Teatru Polskiego Radia – zaznaczył minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Szef resortu kultury podkreślił, że Gogolewski był również wybitnym pedagogiem i reżyserem teatralnym oraz filmowym, a także pełnił funkcję dyrektora Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz Teatru Rozmaitości w Warszawie. „Jego oddanie sprawom środowiska teatralnego potwierdza działalność w Związku Artystów Scen Polskich, którego prezesem był w latach 2005-2006” – przypomniał prof. Piotr Gliński.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego przypomniał, że za swoje dokonania artystyczne oraz zasługi dla kultury polskiej Ignacy Gogolewski był wielokrotnie nagradzany i honorowany, w tym Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2010 roku otrzymał zaś Nagrodę Gustaw przyznawaną przez Związek Artystów Scen Polskich za szczególne zasługi dla środowiska teatralnego.

Śp. Ignacy Gogolewski był niezwykle pracowitym, ambitnym i wiecznie poszukującym twórcą. „Teatr to błysk, jedna migawka – mówił. - Trzeba się temu oddać bez reszty, bo inaczej wszystko na nic”. Jak mówił, tak czynił. Oddał się teatrowi bez reszty i dlatego pozostanie w jego historii na zawsze. Niech spoczywa w pokoju – napisał w liście wicepremier

Ignacy Gogolewski urodził się 17 czerwca 1931 r. w Ciechanowie. W 1953 r. ukończył wydział aktorski warszawskiej PWST. Wkrótce został zaangażowany do Teatru Polskiego w Warszawie. Występował także na deskach teatrów Dramatycznego, Współczesnego i Narodowego. Kierował Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz Teatrem Rozmaitości w Warszawie.

Na początku kariery uznanie i rozgłos zdobył dzięki kreacji Gustawa-Konrada w „Dziadach” reżyserowanych przez Aleksandra Bardiniego. Młodego aktora uznano za kontynuatora tradycji teatru romantycznego. Miał na swym koncie m.in. role Konrada, Kordiana, Fantazego. Grywał również w dramatach szekspirowskich, m.in. "Śnie nocy letniej", "Makbecie", "Królu Ryszardzie II", "Juliuszu Cezarze", "Otellu", "Antoniuszu i Kleopatrze". Na deskach Teatru Narodowego występował także w repertuarze współczesnym - "Operetce" w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, "Ostatnim" Tadeusza Bradeckiego czy "Na czworakach" w inscenizacji Kazimierza Kutza.

W rolach telewizyjnych Ignacego Gogolewskiego, powstałych w latach 60. i 70., odnaleźć można cechy zarówno dawnych romantycznych kreacji teatralnych, jak i późniejszych filmowych. Zagrał m.in. Rodriga w „Cydzie” Pierre'a Corneille'a (1969), tytułowego Mazepę w dramacie Juliusza Słowackiego (1969), Zenona Ziembiewicza w „Granicy” Zofii Nałkowskiej (1970), Jego w „Drugim pokoju” Zbigniewa Herberta (1970), Tadeusza w „Śniadaniu u Desdemony” Janusza Krasińskiego (1975). W dorobku filmowym Ignacego Gogolewskiego wyróżnić można m.in. role w "Żołnierzu królowej Madagaskaru" Jerzego Zarzyckiego, "Trudnej miłości" Stanisława Różewicza, "Hrabinie Cosel" Jerzego Antczaka, "Jowicie" Janusza Morgensterna. Najgłębiej jednak zapadł w pamięć widzów jako Antek Boryna z telewizyjnego serialu "Chłopi" Jana Rybkowskiego. W latach 2005-2006 Ignacy Gogolewski był prezesem Związku Artystów Scen Polskich. Ostatnio często występował w Teatrze Polskiego Radia.

Gogolewski był laureatem licznych nagród i wyróżnień, m.in.: Wielkiej Nagrody Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry", Mistrza Mowy Polskiej. Został uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".