Dr Jarosław Sellin odpowiadał na pytania parlamentarzystów również w zakresie tematyki medialnej, m.in. w odniesieniu do niedawnego wniosku KE w sprawie Europejskiego aktu o wolności mediów oraz systemie finansowania mediów publicznych w Polsce.

W spotkaniu udział wzięło 6 posłów Parlamentu Europejskiego: Sabine Verheyen (Niemcy, EPP), Michaela Šojdrova (Czechy, EPP), Ilana Cicurel (Francja, Renew), Diana Riba i Giner (Hiszpania, Verts/ALE), Irena Joveva (Słowenia, Renew) oraz Tomasz Frankowski (Polska, EPP).

Wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego podkreślił, że wolność słowa jest gwarantowana zarówno przez Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej, jak również ustawy. Polska konstytucja gwarantuje wolność prasy oraz wolność wypowiedzi, a także zakaz cenzury. Prawa i obowiązki dziennikarzy zostały kompleksowo uregulowane w ustawie Prawo Prasowe, która gwarantuje wolność prasy, a także wolność dziennikarską. Z kolei ustawa o radiofonii i telewizji reguluje prawa i obowiązki nadawców radiowych i telewizyjnych a także dostawców usług medialnych oraz platform udostępniania wideo. Gwarantuje ona swobodę działalności mediów – żaden organ administracji publicznej nie może wpływać na funkcjonowanie nadawców telewizyjnych, którzy mają swobodę w kształtowaniu oferowanych programów.

Obowiązujące w Polsce przepisy zapobiegają wszelkim formom kontroli czy cenzury nad środkami masowego przekazu, nie tylko kontroli politycznej.

W kwestii projektowanego europejskiego aktu o wolności mediów (MFA), który ma na celu wprowadzenie minimalnych zasad funkcjonowania wszelkiego rodzaju mediów w Unii Europejskiej, dopuszczamy poparcie przez Polskę projektowanego rozporządzenia wyłącznie w zakresie kwestii, które mogą przyczynić się do poprawy funkcjonowania jednolitego rynku i nie będą ograniczały kompetencji państw członkowskich do prowadzenia samodzielnej polityki w zakresie funkcjonowania mediów. Rozporządzenie nie może regulować zagadnień, które choćby z uwagi na zasadę subsydiarności, powinny w dalszym ciągu pozostać w kompetencji państw członkowskich.

Polska od początku prac nad projektowanym rozporządzeniem wskazywała, że musi być ono w pełni zgodne z prawem traktatowym, a także szanować wyłączną kompetencję państw członkowskich w zakresie kształtowania ich polityk kulturalnych.