Grób Nieznanego Żołnierza - symbol pamięci i poświęcenia za Ojczyznę

Idea oddania hołdu bezimiennym żołnierzom, którzy zginęli za kraj powstała we Francji, po I wojnie światowej. W Polsce pierwsze inicjatywy budowy Grobu Nieznanego Żołnierza zrodziły się w 1921 r.

O powstaniu Grobu Nieznanego Żołnierza w arkadach Pałacu Saskiego zdecydowano w styczniu 1925 r. Na autora projektu wybrano rzeźbiarza Stanisława Ostrowskiego. To on zaproponował umieszczenie w centrum pomnika płyty z szarego kamienia z napisem „Tu leży żołnierz polski poległy za Ojczyznę”. Na stalowej tablicy wewnątrz napisano: „Dnia 2 XI 1925 roku zostały złożone w tem miejscu zwłoki nieznanego żołnierza polskiego przeniesione z wybranego losem pobojowiska lwowskiego”. Na sarkofagu wyryto: „Trumna ta zawiera zwłoki Nieznanego Żołnierza polskiego wzięte z mogiły lwowskiej dnia 29 X 1925 roku”.

2 listopada 1925 r. w Grobie Nieznanego Żołnierza na Placu Saskim w Warszawie złożono szczątki bezimiennego obrońcy Lwowa z 1918 r. W grobie płonie niegasnący, wieczny znicz, a wartę przy nim pełnią żołnierze jednostki wojskowej podległej Dowództwu Garnizonu Warszawa – Pułku Reprezentacyjnego Wojska Polskiego.

Do dziś monument jest symbolem walk o wolność Ojczyzny i miejscem, przy którym organizowane są najważniejsze uroczystości państwowe.