Na wystawie prezentowane są wczesne prace artystki, które powstały w ramach dwóch cykli. Pierwszy, realizowany od lat 80. XX w., pod nazwą Przyrządy równoważne, obejmuje rzeźby mobilne skonstruowane w odniesieniu do linii drzewa. Są to rzeźby budowane jako ażurowe struktury z użyciem twardej, ale jednocześnie bardzo delikatnej linii. Mimo że wrastają w przestrzeń, pozostają obiektami przenośnymi, które można oglądać z zewnątrz. Wpisują się w tradycyjną formułę rzeźby.

Ekspozycję uzupełniają cztery rzeźby, przygotowane specjalnie na wystawę, z cyklu Krystalizacje przestrzeni - akcji twórczej polegającej na interwencji w zastaną przestrzeń w celu jej przedefiniowania. Dziełem jest sama przestrzeń, czyli niemożliwy do zobaczenia ludzkim okiem konglomerat zjawisk fizycznych i chemicznych. Krzyżujące się linie widzialne z materii trwałej, które artystka wprowadza w przestrzeń, pomagają oku zobaczyć coś, co jest niewidzialne. Są konturem w procesie krystalizowania przestrzeni, czyli subiektywnego jej podziału na wyodrębnione, ale istniejące obok siebie bryły, do których zaprasza człowieka. To odczucie natury estetycznej wynika z kontrastu między lekkością i ulotnością, a geometrycznym porządkiem i organizacją linii dzielącej przestrzeń, w której widz się znalazł. To doświadczenie ma wytrącić widza z codzienności i otworzyć na inny sposób patrzenia. Czy taka percepcja uruchomi w nas poczucie wolności i niezależności wobec społeczeństwa?

Chciałabym, aby moja rzeźba była jak ulotne zjawisko wywodzące się ze światów biologii, maszyn i przyrządów – mówi o swoich pracach Ludwika Ogorzelec. – Z rozumienia rzeźby jako bryły ciężkiej, oglądanej z zewnątrz, wykonanej z materiałów trwałych, zostawiam sobie linię – mówiącą właściwościami materii, z jakich pochodzi (...); biorąc znaczenia ze światów biologii, maszyn i przyrządów, analizuję problem sensu i absurdu. Szukam momentu równowagi. Efektem moich poszukiwań są lekkie, delikatne struktury-przedmioty, łączące owe znaczenia na zasadzie zgodności w nową jakość.

Wystawa będzie dostępna od momentu otwarcia instytucji kultury do 31.03.2021 r.

Otwarcie wystawy online

Ludwika Ogorzelec

Ludwika Ogorzelec ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu w 1983 roku. Od 1985 roku mieszka w Paryżu. W latach 1985–87 kontynuowała swój autorski program twórczy w pracowni prof. Césara w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Paryżu. Już w 1986 artystka wystawiała w salonach de la Jeune Sculpture, d’Automne, Réalités Nouvelles, de mai 44e. Rozpoczęła wówczas współpracę z prestiżową Galerie Barbier Beltz w Paryżu. W kolejnych latach realizowała prace w Szwecji, USA, Grecji, Szwajcarii, Japonii, Kostaryce, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Bułgarii, Hiszpanii, Australii, Kanadzie, Chinach, Korei Południowej, Bangladeszu, a także w Polsce. Prawie zawsze jej pokazy, a później prace site-specific, były wydarzeniami przyciągającymi uwagę mediów. Krytycy pisali, zwłaszcza w latach 80. i 90. XX w., o jej nowatorskim widzeniu rzeźby i przestrzeni oraz o oryginalnej estetyce jej prac.

W 2007 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność opozycyjną, a następnie w zakonspirowanej Solidarności Walczącej we Wrocławiu w latach 1980–85.