,,Tamara Łempicka - kobieta w podróży” w Muzeum Narodowym w Lublinie
18.03.2022
„Gratuluję otwarcia wspaniałej ekspozycji o międzynarodowym zasięgu, pierwszej w Polsce poświęconej twórczości niezwykłej artystki, jednej z najważniejszych przedstawicielek stylu art déco, ikony swoich czasów” – napisał wicepremier prof. Piotr Gliński w liście, odczytanym przez szefa Gabinetu Politycznego Kacpra Sakowicza podczas wernisażu wystawy ,,Tamara Łempicka - kobieta w podróży” w Muzeum Narodowym w Lublinie. W uroczystości uczestniczyła prawnuczka artystki - Marisa de Lempicka, prezes Fundacji Tamara de Lempicka Estate.
Miłośników sztuki Muzeum Narodowe w Lublinie zabierze w podróż do lat 20. i 30. XX wieku, żeby poprzez dzieła Tamary Łempickiej – prezentowane w otoczeniu przedmiotów codziennego użytku tamtego okresu – przybliżyć jej niezwykle barwne, związane z ciągłymi podróżami życie – napisał w liście minister kultury i dziedzictwa narodowego.
Wicepremier zwrócił uwagę, że Tamara Łempicka, nazywana „baronową z pędzlem”, w swoich pracach umiejętnie kreowała otaczającą ją rzeczywistość. Przy użyciu mocnego rysunku, wyrazistego światłocienia, surowej formy i ostrego koloru tworzyła portrety, akty oraz martwe natury.
Łempicka, dzięki podróżom do europejskich stolic, zachłysnęła się dziełami wielkich mistrzów, którzy wywarli wpływ na jej własną twórczość. Zafascynowana renesansem, łączyła w swoich dziełach tradycję z modernizmem, przeplatając je dekoracyjnością. Była artystką nieprzeciętną, wybitną przedstawicielką ówczesnego nurtu, zdeterminowaną do osiągnięcia sukcesu, podążającą za szczęściem, na drodze do którego napotykała różne przeciwności – od osobistych aż po społeczno-kulturalne, związane z burzliwymi czasami, w których żyła – wskazał w liście prof. Piotr Gliński.
Szef resortu kultury zwrócił uwagę, że na zbiór sześćdziesięciu dzieł Tamary Łempickiej, które można podziwiać na wystawie, składają się obrazy pochodzące z licznych muzeów francuskich i polskich, a także z kolekcji prywatnych. Jednocześnie dzieła te doskonale wpisują się w obecną rzeczywistość.
Niezwykle wymowny jest czas, w którym Muzeum Narodowe w Lublinie prezentuje dzieła artystki, której życie przepełnione było nieustającą podróżą i tułaczką. Ufam, że obcowanie ze sztuką Łempickiej przyniesie ukojenie każdemu, kto, tak jak ona kiedyś, dzisiaj poszukuje swojej bezpiecznej przystani – napisał wicepremier.
O wystawie
Tamara Łempicka, nazywana „baronową z pędzlem”, wykreowała wizerunek nowoczesnej i niezależnej kobiety sukcesu, dzięki któremu stała się ikoną swoich czasów, a jej nazwisko stało się rozpoznawalne zarówno na Starym Kontynencie, jak i w krajach obu Ameryk.
Wystawa „Tamara Łempicka – kobieta w podróży” jest zaproszeniem do świata lat 20. i 30. XX wieku, czyli do niezwykłej epoki podporządkowanej nowemu stylowi, jakim było art déco. Dzieła artystki nierozerwalnie związane z jej życiem, prezentowane w otoczeniu przedmiotów codziennego użytku – mebli, wyrobów rzemiosła artystycznego, strojów oraz maszyn – przybliżają niezwykłe życie Tamary Łempickiej, jednej z największych artystek XX wieku.
Ekspozycja „Tamara Łempicka – kobieta w podróży”, zorganizowana przez Muzeum Narodowe w Lublinie i Villę la Fleur we współpracy z fundacją Tamara de Lempicka Estate, została dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wystawa, na której można podziwiać sześćdziesiąt prac artystki, będzie dostępna dla publiczności w Zamku Lubelskim do 14 sierpnia 2022 r.
Tamara Łempicka
Tamara Łempicka (1898–1980), a właściwie Tamara Rozalia Gurwik-Górska, urodziła się prawdopodobnie 16 maja 1898 roku w Warszawie. Wiadomo, że lata dzieciństwa spędziła w luksusie, a rodzice obracali się w towarzystwie zamożnych rodów carskiej Rosji. Jako młoda dama pobierała nauki na pensji dla dziewcząt w Lozannie, skąd często wyjeżdżała do Polski, Francji oraz Włoch. Podróże do europejskich stolic przyczyniły się do poznania kultur innych krajów i uwrażliwiły Tamarę na sztukę wielkich mistrzów. To właśnie wizyty w zagranicznych muzeach miały wpływ na późniejszą twórczość artystki.
Już jako młoda dziewczyna Tamara wykazywała niezwykły talent plastyczny, szybko osiągając biegłość w rysunku i akwareli. W wieku dwudziestu kilku lat dała się poznać światu jako jedna z najważniejszych przedstawicielek malarstwa epoki art déco, charakteryzującego się klasycyzującym zgeometryzowaniem oraz dążeniem do syntetycznego ujmowania form. W Paryżu lat 20. XX wieku zasłynęła jako świadoma artystka posługująca się własnym językiem artystycznym, charakteryzującym się mocnym rysunkiem, wyrazistym światłocieniem, surową formą i ostrym kolorem, którym podporządkowała tworzone portrety, akty oraz martwe natury. W malarstwie najważniejsze było dla niej zawarte w dziele hellenistyczne pojęcie piękna, a tym samym ład, harmonia, proporcja i rytm. Tamara Łempicka przez całe życie pozostała wierna klasycznym ideałom, mimo zmian stylów oraz eksperymentowania z materiałem, techniką, formą oraz tematem.
Mimo że przyszło jej żyć w burzliwych czasach politycznych oraz społeczno-kulturowych przemian, jej niesłabnąca determinacja i potrzeba osiągnięcia sukcesu przyczyniły się do stworzenia własnej legendy. Tamara Łempicka wykreowała postać artystki wszechczasów, a umiejętne manipulowanie faktami z własnego życia w połączeniu z elegancją i wrodzonym wdziękiem sprawiły, że potrafiła oczarować każdego, kto pojawił się na jej drodze.
