Wystawa przypomina, że podczas II wojny światowej wiele dzieł sztuki, cennych archiwaliów i woluminów zostało zagrabionych lub zniszczonych. Szacuje się, że Polska w wyniku II wojny światowej utraciła ponad pół miliona obiektów. Mimo trwających poszukiwań, ogromnej liczby z nich ciągle nie udało się odnaleźć. „Utracone oblicza” pokazują tylko cząstkę polskich strat wojennych. Są to wybrane portrety autorstwa wybitnych artystów – Aleksandra Gierymskiego, Konrada Krzyżanowskiego, Annibale Carracciego czy Lovisa Corintha oraz dzieła mniej znanych twórców. Przed wojną znajdowały się one w największych polskich kolekcjach, których sukcesorami są m.in. Muzea Narodowe w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku czy Poznaniu. Za pośrednictwem portretów dotknąć możemy kontekstu epoki i miejsca, w którym każdy z nich powstawał. Styl, w jakim tworzył malarz, stroje z epoki, wreszcie twarze i spojrzenia portretowanych, czyli wszystko to, co zapisane jest w tych utraconych obrazach, przenika się z ich dramatyczną wojenną historią.

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego nieustannie podejmuje działania, by odnaleźć i przywrócić macierzystym zbiorom zaginione dzieła sztuki. Jest to złożona i nierzadko żmudna, wymagająca praca. Od 2016 roku odzyskaliśmy już ponad 600 obiektów, wśród których są obrazy, rysunki, rzeźby, zabytki archeologiczne czy okazy zoologiczne.

Dane na temat dóbr kultury utraconych z terenów Polski w jej granicach po roku 1945 gromadzone są w resorcie kultury od 1992 roku. W prowadzonej przez MKiDN bazie strat wojennych widnieje obecnie ponad 65 tysięcy rekordów, obejmujących dzieła ze wszystkich dziedzin sztuki. Baza jest częściowo udostępniona w Internecie pod adresem www.dzielautracone.gov.pl.