Minister kultury i dziedzictwa narodowego przypomniał, że Kazimierz Sosnkowski był towarzyszem Józefa Piłsudskiego i wspólnie z nim działał na rzecz PPS-u. Dodał, że wówczas, oprócz odzyskania niepodległości, wielkim wyzwaniem w kraju były kwestie społeczne.

Bez rozwiązania kwestii społecznej i szczególnej wrażliwości dla tych spraw, trudno było myśleć o odzyskaniu niepodległości. (…) Generał Sosnkowski wszędzie się wyróżniał, wszędzie stał obok marszałka i walczył o polską niepodległość w kolejnych bojach – wskazał prof. Piotr Gliński.

Szef resortu kultury zwrócił uwagę, że generał był jednym z budowniczych II Rzeczpospolitej, był zaangażowany w wielkie projekty gospodarcze. Przypomniał, że we wrześniu 1939 r., po bolszewickim ataku ze Wschodu, Sosnkowski podjął decyzję o rozproszeniu żołnierzy. Następnie przedostał się na Zachód, gdzie był istotną postacią polskich władz na uchodźctwie.

Jego wspaniały i niezwykle piękny życiorys pokazuje, że bez wspólnoty narodowej czy też wspólnoty kulturowej człowiek nie potrafi obronić się przed zagrożeniami. Musimy przekazywać jego historię przyszłym pokoleniom. (…) Pomnik wielkiego polskiego bohatera, obywatela i patrioty, generała Kazimierza Sosnkowskiego możemy podziwiać w Sulejówku dzięki oddolnej, społecznej inicjatywie. Dziękuję tym wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tego pomnika. Teraz miasto, obok Muzeum Józefa Piłsudskiego, będzie mogło poszczycić się także tym wyjątkowym pomnikiem  -  ocenił minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Pomnik, który stanął u zbiegu ul. 11 listopada i ul. Dzielnej w Sulejówku, powstał z inicjatywy Stowarzyszenia Budowy Pomnika Generała Kazimierza Sosnkowskiego. Jego budowę dofinansowało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Kazimierz Sosnkowski (1885-1969)

Kazimierz Sosnkowski urodził się 19 listopada 1885 r. w Warszawie. Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w stopniu podpułkownika, a od 1916 r. – pułkownika. Brał udział we wszystkich bataliach zbrojnych I Brygady. W kwietniu 1917 r. został oficjalnie mianowany zastępcą Józefa Piłsudskiego. Wraz z nim rozpoczął prace przy formowaniu odrodzonej polskiej armii, uzyskując stopień generała brygady, a dwa lata później – generała dywizji. W przededniu Bitwy Warszawskiej Kazimierz Sosnkowski został mianowany ministrem spraw wojskowych. W latach dwudziestych i trzydziestych pełnił kolejno funkcje inspektora armii „Podole”, „Wołyń” i „Polesie”.

W obliczu sowieckiej inwazji na Polskę 17 września 1939 r. dowódca podjął decyzję o odstąpieniu od walk, a następnie – o ewakuacji przez Węgry do Francji. Dotarł do Paryża, gdzie mianowano go ministrem stanu, wicepremierem i przewodniczącym Komitetu ds. Kraju. Został również komendantem głównym Związku Walki Zbrojnej. Funkcję tę pełnił do 30 czerwca 1940 r. W tym czasie opracował podstawy zasad ideowych oraz instrukcje i plany dotyczące funkcjonowania Polskiego Państwa Podziemnego.

Wobec konieczności ewakuacji polskich oddziałów z Francji do Wielkiej Brytanii gen. Sosnkowski mianował komendantem głównym ZWZ gen. Stefana „Grota” Roweckiego. Nie mogąc zaakceptować treści układu Sikorski–Majski z 30 lipca 1941 r., podał się do dymisji. Po śmierci gen. Sikorskiego  Kazimierz Sosnkowski przejął funkcję Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych.

W listopadzie 1944 r. wyjechał do Kanady. Wobec braku możliwości powrotu do Wielkiej Brytanii oraz wyjazdu do USA, które przez kilka lat odmawiały mu wizy, osiadł tam na stałe. 

Zmarł 11 października 1969 r. w Arundel w Kanadzie. Jego ciało wróciło do Polski 12 listopada 1992 r. i zostało złożone w krypcie warszawskiej archikatedry św. Jana.