Szef resortu kultury przypomniał zgromadzonym, że także należał do „Pokolenia Solidarności”. Zwrócił uwagę, że w Komisji Interwencji i Mediacji Regionu Mazowsze współpracował przede wszystkim z Zofią Romaszewską.

To wielki honor być zaproszonym na spotkanie takiego środowiska – bardzo osobnego. W tamtych czasach zawsze miałem przekonanie, podobnie jak ludzie w moim środowisku, że trzeba się sprzeciwiać. To nadawało nam tożsamość. Ten opór był sensem życia – podkreślił prof. Piotr Gliński.

Wicepremier wskazał, że członkowie Solidarności Walczącej byli środowiskiem, które myślało o oporze w sposób bardzo radykalny i ostateczny, ale również niebywale mądry.

Można by powiedzieć, że w jakimś sensie łączyliście nurt romantyczny – nurt braku zgody – i pozytywizm, czyli pracę u podstaw. Warte podkreślenia jest to, że w waszym środowisku było tak niewiele dekonspiracji, a dobrze wiemy jak wyglądała wówczas praca opozycyjna – zwrócił uwagę minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Szef MKiDN zauważył, że niezwykle ważnym elementem tamtego oporu była również kultura, co uwidoczniało się w bardzo wielu wymiarach.

Świadczą o tym chociażby tworzone grafiki czy znaczki, ale także powszechne w latach 80. – teatr domowy i wystawy walizkowe. Artyści wizualni zaczęli przedstawiać swoje prace w miniaturze i przenosić je w walizkach do domów, gdzie w prywatnej przestrzeni organizowane były wernisaże – przypomniał wicepremier.

Prof. Piotr Gliński zaznaczył, że obszar dziedzictwa narodowego to także element polskiej kultury. Przekazał, że w ciągu ostatnich 6 lat w obszarze pamięci zrealizowanych zostało ponad 300 różnych inwestycji. Objęły one modernizację istniejących muzeów, a także budowę nowych instytucji. „To jest wielka praca nad nadrabianiem tego wszystkiego, czego w III RP nie robiono przedtem” – dodał.

Podczas wydarzenia wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego wręczył odznaki honorowe „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, które otrzymali: Jan Białostocki, Krzysztof Bieżuński,
Paweł Błażewicz, Jolanta Górska, Waldemar Górski, Mariusz Grabowski, Marian Krzemiński, Cezariusz Lesisz, Hanna Łukowska-Karniej, Grzegorz Oszast, Bogdan Partyka, Tadeusz Piątek, Mariusz Romanow, Janusz Szkutnik, Krystyna Szkutnik, Andrzej Wawrzeń i Izabella Wawrzeń.

O Solidarności Walczącej

Solidarność Walcząca była podziemnym, radykalnym ugrupowaniem niepodległościowym. Idea jej utworzenia narodziła się 13 grudnia 1981 r., po wprowadzeniu  stanu wojennego. Ugrupowanie powstało w 1982 r. we Wrocławiu. W stolicy Dolnego Śląska rozpoczęto wydawanie pisma pt. "Solidarność Walcząca", które redagowali m.in. Kornel Morawiecki, Paweł Falicki, Zbigniew Jagiełło, Andrzej Kisielewicz i Romuald Lazarowicz.

Działacze Solidarności Walczącej domagali się całkowitego odsunięcia od władzy reżimu Wojciecha Jaruzelskiego. Organizacja nawiązywała do tradycji Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego z czasów okupacji niemieckiej i sowieckiej. Solidarność Walcząca miała swój sztandar, rotę przysięgi i tajną pocztę.

O obchodach 40 – lecia Solidarności Walczącej

Trzecia część obchodów 40-lecia powstania Solidarności Walczącej, po Wrocławiu i Gdyni, odbywa się w symbolicznym miejscu – w dawnym Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej 37, w którym, wraz ze swoimi współpracownikami, więziony był lider ugrupowania - Kornel Morawiecki. Warszawskie obchody rozpoczął wykład Andrzeja Myca "Powstanie, działalność i struktura organizacji Solidarność Walcząca (1982-1990) oraz złożenie kwiatów pod tablicą upamiętniającą Kornela Morawieckiego. Podczas dwudniowych obchodów zaplanowano m.in. wręczenie okolicznościowych "Medali 40-lecia SW". Organizatorami warszawskich obchodów są: Stowarzyszenie Solidarność Walcząca, Fundacja Wizja Rozwoju i Fundacja Pomorska Inicjatywa Historyczna, a współorganizatorami: Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL oraz Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.