Wystawa przypomina, że podczas II wojny światowej wiele dzieł sztuki, cennych archiwaliów i woluminów zostało zagrabionych lub zniszczonych. Mimo trwających do dziś poszukiwań, ogromnej liczby z nich ciągle nie udało się odnaleźć.

„Utracone oblicza” pokazują tylko cząstkę polskich strat wojennych. Są to wybrane portrety autorstwa wybitnych artystów – Aleksandra Gierymskiego, Konrada Krzyżanowskiego, Annibale Carracciego czy Lovisa Corintha oraz dzieła mniej znanych twórców. Przed wojną znajdowały się one w największych polskich kolekcjach, których sukcesorami są m.in. Muzea Narodowe w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku czy Poznaniu. Za pośrednictwem portretów dotknąć możemy kontekstu epoki i miejsca, w którym każdy z nich powstawał. Styl, w jakim tworzył malarz, stroje z epoki, wreszcie twarze i spojrzenia portretowanych, czyli wszystko to, co zapisane jest w tych utraconych obrazach, przenika się z ich dramatyczną wojenną historią.

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego nieustannie podejmuje działania, by odnaleźć i przywrócić macierzystym zbiorom zaginione dzieła sztuki. Jest to złożona i nierzadko żmudna praca, jednak jej efekty mogą być powodem do dumy. MKiDN udało się odzyskać m.in. tak wybitne portrety jak „Murzynka” Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej czy „Żydówka z pomarańczami” Aleksandra Gierymskiego z Muzeum Narodowego w Warszawie.

Dane na temat dóbr kultury utraconych z terenów Polski w jej granicach po roku 1945 gromadzone są w resorcie kultury od 1992 roku. W prowadzonej przez MKiDN bazie strat wojennych widnieje obecnie ponad 63 tysiące rekordów obejmujących dzieła ze wszystkich dziedzin sztuki. Baza jest częściowo udostępniona w Internecie pod adresem dzielautracone.gov.pl.