Archiwalna strona Ministerstwa Gospodarki Morskiej
i Żeglugi Śródlądowej

Przypomnijmy, że w styczniu 2015 r. weszła w życie dyrektywa Rady UE z grudnia 2014 r. wykonująca Umowę europejską dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym. Została zawarta przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF).

Dyrektywa powinna zostać implementowana przez państwa członkowskie do końca ub.r.
Regulacja dotyczy niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym, odnosi się do warunków pracy na tych statkach oraz zawiera postanowienia dotyczące zdrowia (okresowych badan lekarskich) i bezpieczeństwa pracowników w dziedzinie podlegającej zapisom Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w tym:

• ograniczeń odnoszących się do dobowego i tygodniowego czasu pracy,
• okresu bazowego czasu pracy,
• corocznego urlopu wypoczynkowego,
• określenia dni pracy i dni odpoczynku,
• pracy sezonowej na statkach pasażerskich,
• maksymalnego czasu pracy w porze nocnej,
• okresów odpoczynku,
• ochrony osób młodych,
• oceny stanu zdrowia pracowników,
• harmonogramu pracy.

Dyrektywa wprowadziła nowy sposób ustalania wymiaru czasu pracy. Wymiar obowiązkowego czasu pracy pozostał niezmieniony. Partnerzy społeczni z sektora transportu śródlądowego (Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej, Europejska Organizacja Kapitanów i Europejska Federacja Pracowników Transportu) wyrazili opinię, że dyrektywa z 2003 roku nie zabezpiecza interesów sektora, dlatego negocjowali z własnej inicjatywy na poziomie UE umowę dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym.

Negocjacje trwały od stycznia 2008 r. do listopada 2011 r. Umowę europejską dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym zawarto 15 lutego 2012 r. Sygnatariusze przedstawili dokument Komisji Europejskiej i zwrócili się o wykonanie tej Umowy w drodze decyzji Rady na wniosek Komisji.
W Polsce do pracowników wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej stosuje się przepisy ogólne wynikające przede wszystkim z Kodeksu pracy. Jednocześnie Kodeks pracy jest w praktyce trudny do stosowania przez armatorów ze względu na specyfikę pracy wykonywanej na statku.

Przyjęty przez Radę Ministrów projekt ustawy reguluje czas pracy na statkach żeglugi śródlądowej. Projekt zakłada, że pozostawanie w gotowości do wykonywania pracy na statku żeglugi śródlądowej będzie wliczane do czasu pracy. Ponadto projekt ustawy przewiduje ustalenie 12 miesięcznego okresu rozliczeniowego dla pracodawców – wprowadzenie tak długiego okresu rozliczeniowego pozwoli pracodawcom na elastyczne ustalanie harmonogramu dla pracowników zatrudnionych w sektorze transportu wodnego śródlądowego oraz wprowadzenie limitów czasu pracy dla pracowników w zakresie:

• limitów ogólnych czasu pracy na statku żeglugi śródlądowej, zgodnie z którymi czas wykonywania pracy na statku nie może przekroczyć 14 godzin w ciągu 24 godzin oraz 84 godzin w ciągu 7 dni.
• limitów czasu pracy na statku pasażerskim, zgodnie z którymi czas wykonywania pracy na statku pasażerskim nie może przekroczyć 12 godzin w ciągu 24 godzin oraz 74 godzin w ciągu 7 dni.
• limitów czasu pracy w porze nocnej (od 23.00 do 6.00) na statku żeglugi śródlądowej, zgodnie z którymi czas wykonywania pracy na statku żeglugi śródlądowej nie może przekroczyć 7 godzin w ciągu 24 godzin oraz 42 godzin w ciągu 7 dni.

Zapewniona zostanie odpowiednia ilość dni odpoczynku dla pracowników zatrudnionych na statkach żeglugi śródlądowej, a pracodawcy będą mieli obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy.

Biuro Prasowe MGMiŻŚ