W wydarzeniu uczestniczyli, m.in. Karol Nawrocki, prezydent RP; Małgorzata Kidawa-Błońska, marszałkini Senatu RP, oraz Marta Cienkowska, ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

Muzyczna podróż przez 200 lat Teatru Wielkiego

Gala jubileuszowa była hołdem dla polskiego dziedzictwa muzycznego – niezwykłą podróżą przez dwieście lat dziejów Teatru Wielkiego oraz przez bogactwo muzyki scenicznej, która przez stulecia kształtowała jego tożsamość.

W programie zabrzmiały utwory, m.in. Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Giuseppe Verdiego, Gioachina Rossiniego, Georgesa Bizeta, Wolfganga Amadeusa Mozarta, a także współczesnych mistrzów – Krzysztofa Pendereckiego i Wojciecha Kilara. Na jednej scenie wystąpili wybitni soliści związani z Teatrem Wielkim: Aleksandra Kurzak, Andrzej Filończyk, Piotr Buszewski i Rafał Siwek. Towarzyszyły im Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Polski Balet Narodowy oraz Chór dziecięcy „Artos” im. Władysława Skoraczewskiego, tworząc spektakl pełen emocji, wirtuozerii i scenicznej magii. Całość poprowadził maestro Patrick Fournillier.

Podczas koncertu wykorzystano elementy scenografii z takich spektakli, jak: „Giselle” (Andrzej Kreutz Majewski, adp. Małgorzata Szabłowska), „Halka”, „Madame Butterfly” (Boris Kudlička), „Straszny dwór” (Leslie Travers), „Siódma symfonia” (Toer van Schayk), „Pinokio” (Małgorzata Szabłowska), „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” (Natalia Kitamikado) oraz „Tosca” (Barbara Hanicka).
W czasie widowiska można było zobaczyć również kostiumy ze spektakli: „Nasz Chopin” (Tatyana van Walsum), „Symphony in C” (Marc Happel wg Barbary Karinskiej), „Halka” (Dorota Roqueplo), „Straszny dwór” (Marie-Jeanne Lecca), „Madame Butterfly” (Paweł Grabarczyk, Magdalena Tesławska), „Siódma symfonia” (Toer van Schayk), „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” (Emil Wysocki), „Don Giovanni” (Arkadius), „Nabucco” (Jacek Majewski), „Tosca” (Julia Kornacka), „Exodus” (Anna Hop) oraz „Carmen” (Magdalena Maciejewska).

Początki Teatru Wielkiego i jego odrodzenie po wojnie

Wmurowanie kamienia węgielnego, które nastąpiło 19 listopada 1825 roku, było symbolicznym gestem narodzin Teatru Wielkiego. Gmach, zaprojektowany przez Antoniego Corazziego, powstawał w latach 1825–1833. Miał dorównać europejskim teatrom operowym i służyć realizacji najwyższych aspiracji artystycznych stolicy. 24 lutego 1833 roku odbyło się pierwsze przedstawienie: „Cyrulik sewilski” Gioachina Rossiniego oraz balet „Zabawa tancerska” Karola Kurpińskiego.

W czasie II wojny światowej budynek został zbombardowany. Odbudowę rozpoczęto pod koniec lat 40., a w 1951 roku rozstrzygnięto konkurs na projekt nowej siedziby, który zwyciężył Bohdan Pniewski. Odbudowa Teatru obejmowała nie tylko przywracanie dawnych murów, ale także rozbudowę i modernizację gmachu, tworząc nowoczesną przestrzeń sceniczną. Uroczyste otwarcie Teatru dla publiczności nastąpiło 19 listopada 1965 roku. Zaprezentowano wówczas operę „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki.

Dowiedz się więcej 

» Jubileusz Teatru Wielkiego: https://teatrwielki.pl/kalendarium/2025-2026/jubileusz-teatru-wielkiego
» Wystawa „200 lat od kamienia węgielnego. Portrety Teatru Wielkiego” w „Oknie na Kulturę”