Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Toruniu

Tradycja sanitarno-epidemiologiczna w Toruniu sięga roku 1932, kiedy to zorganizowano Filię Państwowego Zakładu Higieny z oddziałem badań bakteriologicznych. Jej inicjatorką oraz pierwszym kierownikiem była dr Maria Wawrzyńska — wybitna postać, która na trwałe wpisała się w historię lokalnej ochrony zdrowia.

W 1952 roku w wyniku ogólnokrajowej reorganizacji służb sanitarno-epidemiologicznych, filie i ekspozytury PZH zostały przekształcone w miejskie oraz wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne, podporządkowane strukturze samorządowej. W Toruniu rozpoczęła działalność Miejska Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna pod kierownictwem dr. Jana Raszke. Jej siedzibę ulokowano przy ul. Uniwersyteckiej 17, gdzie funkcjonowały pracownie: bakteriologii, badania wody i żywności, a od 1959 roku również higieny pracy.

Równolegle powstała Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, która mieściła się przy ul. Wały Gen. Sikorskiego i była kierowana przez dr Kwaśniewską. 15 kwietnia 1962 roku obie jednostki zostały połączone w jedną — Miejską Stację Sanitarno-Epidemiologiczną, z zachowaniem dotychczasowej siedziby i kontynuacją kadry zarządzającej.

W 1965 roku stacja przeniosła się do budynku przy ul. Kopernika 9, który przez lata stanowił centrum lokalnej działalności prozdrowotnej. W latach 1966–1969 funkcję dyrektora pełnił lek. med. Bogusław Stankiewicz, a od 1 stycznia 1970 roku — lek. med. Piotr Ignatowski. W lipcu 1972 roku dyrektorem został lek. med. Janusz Lejdo, który kierował placówką przez kolejne, przełomowe lata.

Po pożarze budynku przy ul. Kopernika w 1973 roku, stację tymczasowo przeniesiono na ul. Chopina, skąd powróciła do odbudowanej siedziby w 1975 roku. W tym samym roku, w wyniku reformy administracyjnej i powstania 49 nowych województw, zreorganizowano obszary działania służb sanitarnych. W Toruniu utworzono samodzielną Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną, której dyrektorem został ponownie lek. med. Janusz Lejdo, natomiast nowo powołaną Terenową Stacją kierowała mgr Bogumiła Dunajska.

Od 1976 roku funkcję dyrektora Terenowej Stacji objął lek. med. Ryszard Urbaniak, a w maju 1977 roku placówka rozpoczęła działalność w nowej lokalizacji przy ul. Szosa Bydgoska 13/19 — w budynku przekształconym z dawnego hotelu robotniczego „Polchemu”. Kolejnymi dyrektorami byli: mgr Danuta Bortowska-Wiśnicka (1979–1980), lek. med. Bogdan Jankowski (1980–1986), lek. med. Tadeusz Radziszewski (1986) oraz od 1 stycznia 1987 roku mgr Hanna Wolska.

W dniu 30 stycznia 1989 roku stacja przeniosła się do obecnej siedziby — budynku przy ul. Szosa Bydgoska 1, wcześniej mieszczącego szpital dziecięcy. Nowa przestrzeń umożliwiła dalszy rozwój infrastruktury i zakresu działania placówki.

Kolejne lata przyniosły zmiany kadrowe. Od 1 stycznia 1997 roku funkcję dyrektora pełnił lek. med. Dariusz Górecki, a od 14 kwietnia 1998 roku — lek. med. Wojciech Dejewski. Reforma administracyjna z 1 stycznia 1999 roku przywróciła historyczny obszar działania Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy, tworząc jednocześnie nowe województwo kujawsko-pomorskie ze współrzędnymi ośrodkami w Toruniu i Bydgoszczy.

1 czerwca 2002 roku toruńska jednostka przyjęła nazwę Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Toruniu. W okresie od 13 grudnia 2007 roku do 23 lipca 2008 roku obowiązki dyrektora pełniła mgr Marta Zakrzewska.

W kolejnych latach stacją ponownie kierowała mgr Hanna Wolska, kontynuując misję placówki na rzecz zdrowia publicznego.

Od 19 sierpnia 2019 roku funkcję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego i dyrektora PSSE w Toruniu pełni mgr Ewa Nowak-Wąsicka, powołana na drugą kadencję 19 sierpnia 2024 roku. Okres jej kierownictwa przypadł na czas intensywnych działań edukacyjnych, profilaktycznych oraz kontrolnych, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań związanych z pandemią COVID-19 oraz rosnącym znaczeniem bezpieczeństwa sanitarnego.

Obecnie Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Toruniu to jednostka o bogatej historii, nieustannie rozwijająca się, reagująca na zmieniające się potrzeby społeczne, technologiczne i zdrowotne. Jej działalność koncentruje się na zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa sanitarnego oraz ochronie zdrowia mieszkańców regionu.