W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Zasady oceny inwestycji w kontekście uznania ich za trwale związane z nieruchomością

Mając na względzie sygnalizowane przez Wnioskodawców wątpliwości, czy dana inwestycja realizowana w ramach interwencji Planu Strategicznego Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2023-2027 może być uznana za trwale związaną z nieruchomością, ARiMR przedstawia zasady oceny takich inwestycji.

Zgodnie z zapisami wytycznych szczegółowych dla interwencji I.10.1.1 (mającymi odzwierciedlenie w Regulaminie naboru wniosków o przyznanie pomocy w ramach Planu Strategicznego dla Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2023–2027 dla interwencji I.10.1.1 Inwestycje w gospodarstwach rolnych zwiększające konkurencyjność (dotacje) (…)) nie są wspierane inwestycje trwale związane z nieruchomością położone na gruntach innych niż stanowiące własność wnioskodawcy lub przedmiot użytkowania wieczystego. Należy zaznaczyć, że do własności zalicza się też współwłasność. Nieruchomościami są zarówno grunty, jak również budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków (jak stanowią przepisy ustawy kodeks cywilny).

Mając  na względzie, że cytowany powyżej zapis nie odwołuje się do przepisów ustawy Prawo budowlane, przyjęto jego interpretację na poziomie wykładni językowej.

Zgodnie z definicją słownika języka Polskiego PWN, słowo trwałyoznacza:

1. «istniejący przez dłuższy czas lub nieulegający szybkim zmianom»,

2. «zdatny do użytku przez dłuższy czas».

Zatem przez inwestycje trwale związane z nieruchomością uznaje się zarówno inwestycje budowlane (np. polegające na budowie, przebudowie, remoncie budynków w rozumieniu przepisów prawa budowlanego), jak również inwestycje polegające na zakupie rzeczy ruchomych, które dla prawidłowego funkcjonowania wymagają umieszczenia w określonym (stałym) miejscu, np. w obiekcie/przy obiekcie budowlanym i wymagają odpowiedniej instalacji/połączenia z infrastrukturą gospodarstwa.

Za takie inwestycje można uznać inwestycje obejmujące budowę budynku (inwentarskiego/przechowalni), bądź inwestycje trwale związane z budynkiem/częścią budynku obejmujące jego wyposażenie (schładzalniki, hale udojowe, roboty udojowe/paszowe/do czyszczenia podłóg, czochradła, wentylatory, klimatyzatory, piece, czujniki, instalacja FV, instalacje wodne, elektryczne, grzewcze). Zestawienie to nie ma katalogu zamkniętego, a każda inwestycja wymaga indywidualnej oceny pod kątem tego, czy zespolenie danej inwestycji z gruntem, czy budynkiem jest trwałe.

Za inwestycje „trwale związane z nieruchomością” uznaje się również takie inwestycje, które co do zasady są mieniem ruchomym, ale dla ich właściwego użytkowania wymagają umiejscowienia w stałym miejscu (nie zawsze jednym) i podłączenia do istniejącej w gospodarstwie infrastruktury wchodzącej w skład gospodarstwa (nie dotyczy to jedynie ośrodka gospodarskiego, np. siedliska, gdyż do składników wykorzystywanych do działalności rolniczej i zarządzanych przez rolnika zalicza się składniki materialne i niematerialne, jeżeli stanowią zorganizowaną całość gospodarczą). Dlatego też, w trakcie weryfikacji wniosków, ARiMR ocenia również zespolenie danego obiektu budowlanego, albo rzeczy z gruntem (bądź inną nieruchomością), zarówno pod względem fizycznym, jak i funkcjonalnym. Aby uznać, że dana inwestycja jest trwale związana z gruntem/nieruchomością zespolenie to powinno być na tyle trwałe, aby uniemożliwiało łatwe jej przeniesienie.

Oceniając powyższe ARiMR sprawdza, czy dana inwestycja, poza podłączeniem np. do instalacji elektrycznej, wymaga podłączenia do innych trwałych elementów infrastruktury gospodarstwa związanych z produkcją rolniczą (np. z magazynami płodów rolnych, magazynami paszowymi, budynkami inwentarskimi), przykładowo:

- linia do mycia i sortowania warzyw/owoców - wymaga podłączenia do instalacji wodno-kanalizacyjnej;

- roboty udojowe/hale udojowe - wymagają podłączenia do instalacji wodno-kanalizacyjnej, rurociągów transportujących mleko do schładzalnika, paszociągów;

- automatyczne linie do przygotowywania pasz – do prawidłowego funkcjonowania wymagają stałego dostępu do substratów;

-  suszarnie „mobilne” – do właściwego użytkowania wymagają podłączenia do określonego źródła zasilania (np. instalacji gazowej).

{"register":{"columns":[]}}