Wicepremier wskazał, że instalacja „Przeczarowując świat” łączy świat uniwersalnych idei z bardzo osobistą narracją artystki, wywodzącą się z jej najbliższego otoczenia.

Powstaje opowieść o nieustannej wędrówce obrazów i wzajemnych wpływach pomiędzy kulturą romską, polską i europejską. Jest próbą poszerzenia europejskiej historii sztuki o przedstawienie kultury romskiej – napisał prof. Piotr Gliński.

Szef resortu kultury przypomniał również, że polscy artyści prezentują swoje prace w ramach Biennale od 1897 roku, a Polska ma własny Pawilon w Wenecji od 1932 roku.

Dziękując wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji tegorocznej wystawy – artystce Małgorzacie Mirdze-Tas, kuratorom – Joannie Warszy i Wojciechowi Szymańskiemu i Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki za opiekę merytoryczną nad projektem, wicepremier zaprosił zwiedzających do indywidualnego doświadczenia piękna wystawy.

Wystawa „Przeczarowując świat”

Na monumentalną instalację Przeczarowując świat, która wypełniła przestrzeń Pawilonu Polskiego, składa się dwanaście wielkoformatowych tkanin nawiązujących do słynnego cyklu fresków z renesansowego Palazzo Schifanoia. Nazwa willi znajdującej się w Ferrarze we Włoszech pochodzi od wyrażenia „schivar la noia”, czyli ucieczka od nudy. Znajdujące się na ścianach budynku malowidła sprzed ponad 500 lat przedstawiają wizerunki bogów olimpijskich, znaków zodiaku i dekanów oraz sceny z życia dworu w ówczesnej Ferrarze. Symbolika wnętrza pałacu, a także jego układ i forma stały się wizualnym i ideowym punktem odniesienia dla artystki. Konstruuje ona w Pawilonie Polskim własną wersję renesansowego, pałacowego wnętrza i w nawiązaniu do tytułu tegorocznej edycji Biennale (Mleko snów) kreuje magiczny świat – rodzaj czasowego i przygodnego schronienia, azylu oferującego nadzieję i wytchnienie.

Tytułowe „przeczarowanie”, inspirowane książką Silvii Federici Re-enchanting the World: Feminism and the Politics of the Commons (2018), to bezprzemocowy proces, który ma odmienić niepomyślne losy świata, zdjąć z niego zły czar i pomóc w odzyskaniu poczucia wspólnoty oraz odbudowaniu relacji z innymi.

Wystawie towarzyszy katalog pod redakcją Wojciecha Szymańskiego i Joanny Warszy, w którym – obok tekstów kuratorów – znalazły się eseje zaproszonych pisarzy — Ali Smith i Damiana Le Basa, uczonej Ethel Brooks, a także wiersze Teresy Mirgi i Jana Mirgi. Współwydawcą publikacji jest Archive Books i ERIAC. Katalog można także pobrać w wersji pdf bezpłatnie na labiennale.art.pl.

Udział Polski w Biennale finansuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a wystawę w Pawilonie Polskim wspierają Instytut Adama Mickiewicza oraz Europejski Instytut Sztuki i Kultury Romskiej (ERIAC).

Wystawa będzie otwarta dla publiczności od 23 kwietnia do 27 listopada.

Małgorzata Mirga-Tas

Małgorzata Mirga-Tas jest polsko-romską artystką i aktywistką. W swoich pracach podejmuje problematykę antycygańskich stereotypów, budując afirmatywną ikonografię społeczności romskich. Ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2004). Jej prace były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, między innymi: 11. Berlin Biennale (2020), Biennale Art Encounters w Timiszoarze (2019, 2021), 3. Autostrada Biennale w Prizrenie (2021), w Morawskiej Galerii w Brnie (2017), Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2020), Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2020), Rautenstrauch-Joest-Museum w Kolonii (2021). Mieszka i pracuje w Czarnej Górze na Spiszu.