Droga Pańskiej kariery, mająca swój początek w Radzyniu Podlaskim, którego jest Pan Honorowym Obywatelem, biegła przez Sopot, Wrocław, Hamburg, Kopenhagę, Wiedeń — gdzie Edward Kennedy „Duke” Ellington wręczał Panu I indywidualną nagrodę na Festiwalu Jazzowym — aż po największe światowe estrady, wytwórnie muzyczne i sceny – przypomniał w liście prof. Piotr Gliński.

Wicepremier zwrócił uwagę, że Włodzimierz Nahorny jako twórca obdarzony wieloma talentami - muzyk jazzowy, pianista, saksofonista czy aranżer - z sukcesem realizował się w wielu obszarach, uświetniając swoimi utworami spektakle m.in. w Teatrze Wielkim w Łodzi, w stołecznych teatrach Narodowym, Dramatycznym, Powszechnym oraz współtworząc liczne obrazy filmowe. Dzięki czemu stał się Ambasadorem światowego Jazzu w Polsce oraz polskiego — na świecie.

Zanim w 1965 roku założył Pan własne trio, grał Pan w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej oraz występował z wieloma zespołami jazzowymi, w tym Andrzeja Trzaskowskiego, Andrzeja Kurylewicza, Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Rodzimą muzykę popularną wzbogacił Pan o ponadczasowe przeboje, takie jak „Jej portret”, „Księżyc nad Kościeliskiem”, „Tango z różą w zębach” i mnóstwo innych.  Pańskie interpretacje utworów klasycznych, połączone z jazzem, wykreowały nowy nurt muzyki współczesnej, inspirowanej dziełami Fryderyka Chopina, Karola Szymanowskiego i Mieczysława Karłowicza. Z tych fascynacji powstała seria płyt „Fantazja polska”, na kanwie której zrealizowano w Operze Bałtyckiej widowisko baletowe – przypomniał szef resortu kultury.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego dodał, że dopełnieniem bogatej, różnorodnej twórczości Włodzimierza Nahornego są nagrania „Śpiewnik Nahornego” do tekstów Jonasza Kofty, Jadwigi Has, Wojciecha Młynarskiego i Andrzeja Poniedzielskiego. Z kolei dowodem najwyższego uznania dla umiejętności i kunsztu - liczne nagrody, wyróżnienia i odznaczenia, takie jak Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”, nagroda „Koryfeusz Muzyki Polskiej” czy honorowa nagroda Złotego Fryderyka.

Życząc jubilatowi kolejnych, satysfakcjonujących wyzwań artystycznych wicepremier wyraził nadzieję, że jego portret muzyczny będzie wciąż zaskakiwał nowymi odcieniami i świeżością barw.

 Jubileuszowy koncert  - „Jego portret”

Podczas koncertu pt. „Jego portret” w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego zabrzmiały utwory Włodzimierza Nahornego w wyjątkowych aranżacjach muzyków i artystów.

Wydarzenie stanowiło uhonorowanie pracy Włodzimierza Nahornego, wspominanie jego zasług i dorobku muzycznego. Podczas wieczoru w zupełnie nowych aranżacjach zabrzmiały takie utwory jak: „Jej portret”, „Księżyc nad Kościeliskiem”, „Popłynę łódką”, „Dawne, zabawne”, „Tam na strychu w Łomiankach”, „Pogadaj ze mną”, „Kobiety, których nie ma”, „Kocia muzyka”. Uczestnicy konceryu mogli też wysłuchać utworów instrumentalnych: „Dolce far niente”, „Plaża rozstań”, „Wam jest do śmiechu, mnie nie” i „Czyścica”.

Wydarzenie dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Włodzimierz Nahorny 

Włodzimierz Nahorny urodził się 5 listopada 1941 r. Jest wybitnym kompozytorem, znakomitym muzykiem jazzowym, multiinstrumentalistą, kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej, a także zasłużonym profesorem Katedry Jazzu i Muzyki Estradowej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

Jako solista-instrumentalista zadebiutował w 1962 r. na najważniejszym dla muzyki jazzowej w Polsce festiwalu „Jazz Jamboree”, w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Występował z zespołami Novi Singers i Breakout. Napisał wiele piosenek, w tym jedną z najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej – pt. "Jej portret".

Jest laureatem nagród na festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu (I nagroda), na Konkursie Młodych Muzyków w Wiedniu (II nagroda) czy Festiwalu Jazzowym w Wiedniu (I nagroda). Był także dwukrotnie nagradzany na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (w 1972 i 1973) za piosenki: „Jej portret” (do słów Jonasza Kofty) i „Tango z różą w zębach”.

Włodzimierz Nahorny jest autorem i współtwórcą wielu nagrań płytowych z jazzową interpretacją twórczości: Karola Szymanowskiego ("Mity", 1997), Fryderyka Chopina ("Nahorny - Chopin: Fantazja polska", 2000) i Mieczysława Karłowicza ("Nahorny - Karłowicz: Koncert", 2002).

Został odznaczony honorową nagrodą Złotego Fryderyka, nagrodą za całokształt działalności artystycznej Koryfeusz Muzyki Polskiej, Brązowym i Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.