Wielce Szanowny Panie,

z okazji osiemdziesiątej piątej rocznicy urodzin proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia wszelkiej pomyślności wraz ze słowami uznania dla wybitnych osiągnięć w dziedzinie sztuki aktorskiej i reżyserskiej.

Swoimi inscenizacjami zapisał Pan piękną kartę w historii polskiego teatru. Wieloletnia konsekwentna praca zaowocowała znakomitym dorobkiem twórczym, który pozwala wpisać Pana do panteonu najwybitniejszych reżyserów teatralnych w Polsce.

Po ukończeniu Wydziałów Aktorskiego i Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej oraz studiach na Wydziale Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczęła się Pańska wielowymiarowa kariera zawodowa. Pierwszym jej etapem była praca aktorska w Starym Teatrze w Krakowie.

Wydarzeniem kształtującym Pana osobowość artystyczną były role wykreowane we współpracy z wizjonerem teatru Jerzym Grotowskim w realizacjach „Tragicznych dziejów doktora Fausta” Marlowa oraz „Akropolis” (II wariant) Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze - Laboratorium 13 Rzędów w Opolu. Był Pan także asystentem Konrada Swinarskiego podczas pracy nad znakomitym spektaklem „Nieboska komedia” wg dramatu Zygmunta Krasińskiego. Samodzielnym debiutem reżyserskim było przedstawienie „Pierwszy dzień wolności” Leona Kruczkowskiego w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie – Słupsku, w którym pełnił Pan następnie funkcję kierownika artystycznego.

W 1969 roku wybitny krytyk teatralny Jerzy Koenig zaliczył Pana do pokolenia młodych zdolnych. Pojęcie określa grupę pokoleniową reżyserów, którzy z sukcesem wkroczyli na polskie sceny w sezonie 1968/69, zdobywając najważniejsze nagrody 9. Kaliskich Spotkań Teatralnych. Podczas tej pamiętnej edycji festiwalu uznanie jury zyskała inscenizacja „Edwarda II” Christophera Marlowe’a w Pańskiej reżyserii. W ramach kolejnych odsłon przeglądów artystycznych w Kaliszu doceniono i uhonorowano także takie Pana spektakle jak „Pan Puntila i jego sługa Matti Bertolta Brechta”, „Szewcy” Witkacego oraz „Eryk XIV” Augusta Strindberga.

Mistrzowskie przedstawienia zrealizował Pan także w czasie pracy na stołecznych scenach teatralnych. W Teatrze Dramatycznym powstały genialne inscenizacje „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego oraz „Operetki” Witolda Gombrowicza z Gustawem Holoubkiem i Zbigniewem Zapasiewiczem w rolach głównych. W latach 1990-93 piastował Pan funkcję dyrektora artystycznego tej legendarnej warszawskiej sceny. We wdzięcznej pamięci widzów pozostaną też niedawne przedstawienia, zrealizowanie na scenach Teatru Narodowego czy Teatru Polskiego w Warszawie.

Istotnym dopełnieniem Pańskiego bogatego dossier jest ponad dwadzieścia spektakli telewizyjnych, w tym „Czekając na Godota” Becketta, który został zaprezentowany w formie eksperymentalnej równocześnie w Teatrze Telewizji i na scenie Teatru Ateneum w Warszawie.

Potwierdzeniem Pana imponujących dokonań artystycznych jest otrzymanie Nagrody im. Konrada Swinarskiego, przyznawanej przez miesięcznik Teatr, oraz inne liczne nagrody i wyróżnienia, a także odznaczenie Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dziękując za cenny wkład w rozwój kultury polskiej, składam Panu życzenia zdrowia, wszelkiej pomyślności oraz satysfakcji z realizacji planów i zamierzeń.

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński

---

Maciej Prus

Urodził się 9 listopada 1937 roku w Samborze. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1961 roku ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, a w 1968 roku – Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

W początkach swojej kariery aktorskiej współpracował z Jerzym Grotowskim. Jako aktor uświetniał także spektakle w krakowskich teatrach: 38, Starym i Rozmaitości oraz w Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie pracował również jako asystent reżysera.

We wczesnych latach siedemdziesiątych Maciej Prus był reżyserem w Teatrze Ateneum w Warszawie i Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1977 roku piastował funkcję kierownika artystycznego i reżysera Teatru Muzycznego w Słupsku, a w latach 1980 – 1982 pracował na tych samych stanowiskach w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Później został dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego w Warszawie. Znakomity inscenizator pracował także dla Teatru Telewizji, dla którego wyreżyserował ponad dwadzieścia spektakli.

Świadectwem uznania zasług artysty na rzecz kultury polskiej jest uhonorowanie Nagrodą im. Konrada Swinarskiego, przyznawaną przez miesięcznik „Teatr”, a także odznaczenie Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.