List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Glińskiego

Wielce Szanowny Panie,

niech mi będzie wolno złożyć najserdeczniejsze życzenia zdrowia oraz wszelkiej pomyślności z okazji osiemdziesiątych urodzin.

Staranną edukację taneczną pobierał Pan w warszawskiej szkole baletowej i już niebawem po uzyskaniu dyplomu w 1961 roku, rozpoczynając pracę zawodową, stał się Pan pierwszym solistą w zespole baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie. Pańska dalsza kariera artystyczna wiodła przez sceny Wrocławia, w tym Opery Wrocławskiej i Zespołu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. Następnie, za namową profesora Witolda Borkowskiego, od 1966 roku rozwijała się w Łodzi. To w tym mieście, w czasie gdy scena operowa nie była czynna, a przedstawienia odbywały się w Teatrze im. Jaracza i Teatrze Nowym, Pan wraz z zespołem pracował nad repertuarem na otwarcie Teatru Wielkiego. Dzięki temu zaangażowaniu publiczność mogła przez czterdzieści lat podziwiać Pana na łódzkich scenach. Warto też wspomnieć, że z zespołem baletowym Teatru Wielkiego w Łodzi występował Pan w Niemczech, Holandii, Szwajcarii, Luksemburgu i Włoszech.

Pański dorobek artystyczny to ponad dwieście dwadzieścia spektakli, które swoim talentem uświetniał Pan jako tancerz solista, choreograf, a także konsultant ruchu scenicznego. Nieprzeciętne okazały się kreowane przez Pana role klasyczne i charakterystyczne, które w Pańskim wykonaniu doprowadzone były do najwyższego poziomu artyzmu i wirtuozerii. Wcielając się w postaci między innymi Zygfryda oraz Rotbarta w „Jeziorze łabędzim”, Tybalda w „Romeo i Julii”, Colasa i Simone w „Córce źle strzeżonej”, Hilarion w „Giselle”, Harnasia w balecie do muzyki Karola Szymanowskiego czy Macochy i Wiedźmy w „Królewnie Śnieżce”, dał się Pan poznać jako wybitny i wszechstronny tancerz o nieprzeciętnej charyzmie, uzdolniony nie tylko ruchowo, ale także aktorsko.

Swoim cennym doświadczeniem scenicznym i choreograficznym wielokrotnie dzielił się Pan, współpracując z licznymi instytucjami, w tym z Teatrem Małym w Manufakturze w Łodzi, Teatrem im. Stefana Żeromskiego w Kielcach czy Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie.

Pana imponująca, niesłabnąca energia oraz wielowymiarowa aktywność zawodowa dowodzą, że taniec i balet, we wszystkich swoich odsłonach, pozostały Pańskimi nieprzemijającymi pasjami. Jest Pan tancerzem, który trwale zapisał się na kartach historii polskiego baletu XX wieku.

Kunszt Pańskiej pracy artystycznej był wielokrotnie honorowany, na czele ze Złotym Krzyżem Zasługi i Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dziękując za dotychczasowe dokonania, z okazji urodzin życzę codziennych radości, zadowolenia oraz realizacji wszelkich planów.

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński

---

Kazimierz Knol

Tancerz i choreograf, jeden z najwybitniejszych artystów baletu XX wieku. Edukację taneczną pobierał w warszawskiej szkole baletowej, którą ukończył w 1961 roku. Był pierwszym solistą w Operze Narodowej, tańczył również w Operze Wrocławskiej i Zespole Reprezentacyjnym Wojska Polskiego. Za namową prof. Witolda Borkowskiego przeniósł się do Łodzi, gdzie na przeszło 40 lat związał się zawodowo z łódzkim Teatrem Wielkim. Odnosił sukcesy również na zagranicznych scenach m.in. w Niemczech, Holandii, Szwajcarii, Luksemburgu i Włoszech. W pamięci widzów zapisał się wieloma znakomitymi rolami. Po zakończeniu kariery scenicznej zajął się tworzeniem choreografii, współpracował m.in. z Teatrem Małym w Łodzi, Teatrem im. Stefana Żeromskiego w Kielcach czy Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie. Za swoje osiągnięcia w dziedzinie sztuki baletowej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.