List ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

 

Wielce Szanowna Pani,

z okazji jubileuszu urodzin składam najserdeczniejsze życzenia zdrowia i wszelkiej pomyślności, do których dołączam wyrazy uznania dla Pani znakomitych dokonań w dziedzinie sztuki tańca.

Gdy tuż po ukończeniu Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie kreowała Pani role w takich baletach jak „Jezioro Łabędzie”, „Coppelia” czy „Romeo i Julia”, publiczność była oczarowana talentem tancerki wyróżniającej się nieprzeciętną charyzmą sceniczną. Wyjątkowo zachwycała w Pani wykonawstwie scenicznym zauważalna inspiracja estetyką baletu romantycznego – zwiewność ruchów, eteryczność i dbałość o każdy gest.

Pani imponująca kariera wiedzie przez największe sceny baletowe i operowe. Artystycznym domem okazał się Teatr Wielki w Warszawie, gdzie jako solistka wykonywała Pani czołowe partie w repertuarze klasycznym i współczesnym. Miłośnicy tańca mieli niepowtarzalną okazję do podziwiania Pani wybitnych kreacji scenicznych Mirty w „Giselle”, Frygii w „Spartakusie” czy Taglioni w “Grand pas de quatre”.

W wyrafinowanym i niezwykle subtelnym stylu interpretowała Pani nowe, oryginalne kompozycje choreograficzne syntezujące technikę neoklasyczną i taniec nowoczesny, tym samym dając dowód na to, że oto na scenie prezentuje się solistka tańcząca z równym sukcesem w baletach klasycznych, co w choreografiach współczesnych. Równolegle publiczność mogła podziwiać Pani znakomity taniec oraz grę aktorską w filmach. Jako choreografka współpracowała Pani z Telewizją Polską oraz licznymi teatrami dramatycznymi.

Nieprzeciętne okazały się tworzone przez Panią choreografie, na które składa się kilkanaście spektakli baletowych, w tym prapremierowe „Nienasycenie” z muzyką Tomasza Stańki czy „Śpiąca królewna” i „Dziadek do orzechów” do muzyki Piotra Czajkowskiego. Jako autorka choreografii do kilkudziesięciu oper, operetek, musicali, licznych sztuk teatralnych i filmów baletowych dała Pani świadectwo bycia artystką wyjątkową. Warto przypomnieć obraz filmowy pt. „Podróż magiczna”, do którego ułożyła Pani choreografię, wykonywaną później przez dwoje tancerzy mających ogromne znaczenie w Pani życiu artystycznym. Ewa Głowacka i Gerard Wilk – bo to o nich mowa – byli baletmistrzami, którym oddała Pani szczególny hołd, pisząc książkę „Gerard Wilk. Tancerz”, czy opracowując z Ewą Głowacką tradycyjną wersję „Giselle” w Operze Wrocławskiej, a następnie dedykując tancerce autorski wieczór baletowy „Wizje miłości /Mity” w Operze na Zamku w Szczecinie.

Szczególne zasługi ma Pani również w obszarze popularyzacji sztuki tańca i pedagogiki baletowej. Jako wieloletni wykładowca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina wychowała Pani wielu znanych tancerzy. Będąc zaś członkiem Kapituły w Konkursie organizowanym przez Mazowiecki Teatr Muzyczny czy przewodnicząc jury I Konkursu Konfrontacje Baletowe, III Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Baletowej w Elblągu, dała się Pani poznać jako rzetelny krytyk tańca.

Oryginalne pierwszoplanowe kreacje sceniczne uplasowały Panią na pozycji protagonistki tańca XX wieku. Wysokie odznaczenia na czele ze Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz nagrody są wyrazem uznania i docenienia Pani dokonań. Dość wspomnieć Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa czy Złotą Maskę za choreografię do przedstawienia baletowego „Rudolf Valentino”, a także doroczną nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za osiągnięcia w dziedzinie kompozycji tańca.

Chyląc czoła przed Pani niezwykłym kunsztem artystycznym, dziękuję za imponujące dokonania na rzecz polskiej sztuki baletowej oraz życzę nieustającej energii twórczej i satysfakcji w życiu osobistym.

 

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński   

 

---

 

Zofia Rudnicka

Zofia Rudnicka urodziła się 12 września 1948 w Krakowie. Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza. Przez wiele lat była solistką Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Jako choreografka stworzyła kompozycje ruchowe do kilkudziesięciu oper, operetek, musicali, licznych sztuk teatralnych i filmów baletowych. W latach 70. XX wieku była aktorką w Kabarecie Olgi Lipińskiej, w którym to następnie objęła kierownictwo nad choreografią oraz zajmowała się reżyserią. Zofia Rudnicka jest autorką wyróżniających się kompozycji ruchowych w programach telewizyjnych, m.in. współpracowała przy produkcjach TVP oraz TVN. Tworzyła układy taneczne dla recitali, pokazów mody, festiwali piosenki oraz filmów baletowych.

Jest autorką kilkunastu spektakli baletowych, w tym prapremierowe „Nienasycenie z muzyką” Tomasza Stańki czy „Śpiąca królewna” i „Dziadek do orzechów” do muzyki Piotra Czajkowskiego. Szczególne zasługi Zofia Rudnicka ma również w obszarze popularyzacji sztuki tańca i pedagogiki baletowej.

Za wybitne osiągniecia w dziedzinie tańca została uhonorowana Srebrnym Medalem ,,Zasłużony Kulturze Gloria Artis’’ oraz licznymi nagrodami, m.in. Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury, Złotą Maską, a także doroczną nagrodą Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.