Wicepremier Piotr Gliński zwrócił uwagę na starannie dobrany repertuar koncertu, którego wykonawcami byli znakomici artyści poznańskiej sceny.

Dzisiejszego wieczoru usłyszymy wspaniałe uwertury, arie i duety z oper Stanisława Moniuszki, Giacoma Pucciniego oraz Giuseppe Verdiego. Uroczysty koncert poświęcony pamięci jednej z najwybitniejszych solistek Teatru Wielkiego w Poznaniu jest więc celebracją setnych urodzin legendarnej Diwy i okazją do prezentacji niezwykłego kunsztu wykonawczego artystów poznańskiej opery – wskazał prof. Piotr Gliński.

Szef resortu kultury przypomniał drogę zawodową Maestry.

Artystka, z urodzenia warszawianka, wykształcona w tajnym Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem Stanisława Kazury, Margerity Trombini-Kazuro i Piotra Rytla, choć na scenie zadebiutowała w 1945 roku w Operze Śląskiej rolą Loli w „Rycerskości wieśniaczej” Pietro Mascagniego, to trzy lata później zawodowo i na stałe związała się z poznańską sceną operową – dodał.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego podkreślił, że Antonina Kawecka była osobowością o uznanym autorytecie, oddziałującą na szeroko pojęte środowisko artystyczne, a dzięki charyzmie i talentowi, postać najwybitniejszej solistki poznańskiej opery wpisała się na stałe w historię gmachu pod Pegazem.

W Poznaniu zadebiutowała partią Amneris w „Aidzie” oraz stworzyła wiele niezapomnianych kreacji scenicznych, dość wspomnieć tytułową Halkę, czy główną partię żeńską w „Tristanie i Izoldzie” oraz Elżbietę w „Tannhäuserze”. Obszerne dossier Diwy zawiera ponad czterdzieści partii operowych oraz cykle wokalne i pieśni – napisał prof. Piotr Gliński.

Wicepremier przypomniał, że artystka była także wytrawnym pedagogiem.

Poza imponującą karierą sceniczną Antonina Kawecka kształciła również młode pokolenia śpiewaków. Od 1971 roku wykładała na poznańskiej Akademii Muzycznej, a jej uczniami byli m.in. Barbara Mądra, Elżbieta Ardam, Agnieszka Mikołajczyk czy Wojciech Drabowicz. Artystka brała również udział w pracach jury międzynarodowych konkursów wokalnych – zaznaczył minister kultury.

Wicepremier Piotr Gliński podkreślił, że Antonina Kawecka, w dowód uznania dla jej dokonań artystycznych została uhonorowana licznymi odznaczeniami i nagrodami w tym: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Nagrodą Państwową II stopnia, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodą Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu czy medalem „Polonia Mater Nostra Est”.

Szef resortu kultury przypomniał, że prowadzący orkiestrę, a obchodzący właśnie jubileusz 50-lecia pracy artystycznej Maestro Tadeusz Kozłowski został uhonorowany nagrodą dla najlepszego polskiego dyrygenta operowego Fundacji im. Jana Kiepury za przygotowaną dla Teatru Wielkiego w Poznaniu prapremierę „Portretu” Weinberga.

---

Antonina Kawecka

Śpiewaczka (sopran dramatyczny) i pedagog. Urodzona 16 stycznia 1923 w Warszawie, zmarła 5 października 1996 w Poznaniu.

W latach 1941-44 kształciła się w tajnym Konserwatorium Warszawskim u Stanisława Kazury. Głos doskonaliła pod kierunkiem Adama Didura (1945-46), Stefana Beliny-Skupiewskiego (1946-47) oraz Józefa Wolińskiego (1947-52), stopniowo przekształcając go z mezzosopranowego w sopran.

Na scenie zadebiutowała w Operze Śląskiej w Bytomiu w 1945 w roli Loli w „Rycerskości wieśniaczej” Pietro Mascagniego. Przez następne dwa lata występowała m.in. w „Halce” (Zofia) i „Strasznym dworze” (Jadwiga) Stanisława Moniuszki, „Madama Butterfly” Giacomo Pucciniego (Suzuki), „Cyruliku Sewilskim” Gioacchino Rossiniego (Bety), „Traviacie” Giuseppe Verdiego (Flora) i „Carmen” Georgesa Bizeta (Mercedes). W 1947 została zaangażowana do Opery w Poznaniu, gdzie śpiewała do 1979. Odniosła wielki sukces jako Halka w operze Moniuszki w inscenizacji Leona Schillera pod batutą Waleriana Bierdiajewa (premiera 22 stycznia 1950), a jej kreacja Izoldy w „Tristanie i Izoldzie” (premiera 15 grudnia 1968 r.) stała się wydarzeniem artystycznym.

Artystka występowała gościnnie za granicą, m.in. w takich krajach jak: Czechosłowacja, Węgry, ZSRR, NRD, RFN, Włochy, Bułgaria, Rumunia, Chiny oraz Stany Zjednoczone. Na płytach ukazały się w jej wykonaniu arie i duety operowe, pieśni Chopina, Moniuszki i Szymanowskiego.

Antonina Kawecka od 1971 r. prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Poznaniu, od 1993 r. na stanowisku profesora. Jej uczniami byli m.in. Barbara Mądra, Wojciech Drabowicz i Marek Torzewski. Brała także udział w pracach jury międzynarodowych konkursów wokalnych w Sofii, Antwerpii, Warszawie (Konkurs im. Stanisława Moniuszki) i Bytomiu (Konkurs im. Adama Didura).

Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Państwową II stopnia, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodę Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu, medal Polonia Mater Nostra Est, przyznany przez Fundację Pamięci Narodu Polskiego, Nagrodę Artystyczną miasta Poznania.