W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Niemieckie zbrodnie na polskich dzieciach w okresie II wojny światowej – konferencja naukowo-dydaktyczna Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu

09.09.2022

„Łódź, w której Niemcy zainstalowali jedną z najbardziej odrażających instytucji: Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt, czyli nadzorowany przez policję obóz karny dla polskich dzieci i młodzieży, to właściwe miejsce, aby przypomnieć o dziecięcych ofiarach wojny: 157 tysiącach dzieci odebranych rodzicom i wywiezionych w celu zgermanizowania w Niemczech - z tej liczby do kraju powróciło ledwie 30 tysięcy. Przypomnieć o niemal 200 tysiącach śmiertelnych ofiar dziecięcych albo bezpośrednio zamordowanych, albo zmarłych w wyniku ponadludzkiej pracy, wyczerpania, niedożywienia, chorób” – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście do uczestników I konferencji naukowo-dydaktycznej Muzeum Dzieci Polskich — ofiar totalitaryzmu pt. „Polen-Jugendverwahrlager Litzmannstadt w kontekście niemieckich zbrodni na dzieciach polskich w okresie II wojny światowej”.

Niemieckie zbrodnie na polskich dzieciach w okresie II wojny światowej – konferencja

List wicepremiera prof. Piotra Glińskiego do uczestników konferencji

Czcigodni Byli Więźniowie

Szanowni Uczestnicy Konferencji,

kiedy kilka dni temu, podczas obchodów 83. rocznicy II wojny światowej, miałem zaszczyt otworzyć na placu Piłsudskiego w Warszawie plenerową wystawę #BezPrzedawNIEnia, będącą elementem kampanii o polskich stratach wojennych. Mówiłem wówczas o tym, że Polska doznała ze strony Niemiec bezprecedensowych krzywd. Państwo polskie w czasie II wojny światowej poniosło ogromne straty ludnościowe, które były wynikiem świadomej i konsekwentnej polityki Niemiec dążących do wyniszczenia obywateli Polski i pozyskania dla Niemiec tzw. przestrzeni życiowej na wschodzie. Kosztowało to życie 5 mln 200 tys. Polaków.

Łódź, w której Niemcy zainstalowali jedną z najbardziej odrażających instytucji: Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt, czyli nadzorowany przez policję obóz karny dla polskich dzieci i młodzieży, to właściwe miejsce, aby przypomnieć o dziecięcych ofiarach wojny: 157 tysiącach dzieci odebranych rodzicom i wywiezionych w celu zgermanizowania w Niemczech - z tej liczby do kraju powróciło ledwie 30 tysięcy dzieci. Przypomnieć o niemal 200 tysiącach śmiertelnych ofiar dziecięcych, albo bezpośrednio zamordowanych, albo zmarłych w wyniku ponadludzkiej pracy, wyczerpania, niedożywienia, chorób.

„...Demoralizacja polskich młodocianych urosła do problemu groźnego i poważnego niebezpieczeństwa dla zamieszkujących tam dzieci niemieckich” — uzasadniał decyzję o powołaniu placówki Obergruppenführer SS Reinhard Heydrich, szef Policji Bezpieczeństwa i SD. „Przyczyny tego zaniedbania tkwią w nieprawdopodobnie prymitywnym poziomie życia Polaków.” I kontynuował: „Prócz tego wojna wyrwała wiele rodzin z dawnych warunków życiowych, odpowiedzialni za wychowanie nie są w stanie sprostać swoim obowiązkom, a polskie szkoły są zamknięte.” Jakaż to pokrętna sofistyka! Obóz ten to wielka jątrząca rana, podająca w wątpliwość człowieczeństwo jego architektów i wykonawców. Stanowił haniebne i nieludzkie rozwiązanie problemu polskich sierot, dzieci przyłapanych na drobnych przestępstwach, dzieci tzw. terrorystów polskich, których rodziców zabito lub aresztowano oraz bezdomnych dzieci i młodzieży z terenów ziem polskich włączonych do III Rzeszy, tak aby nie przebywały w placówkach opiekuńczo-wychowawczych z dziećmi niemieckimi.

Szanowni Państwo,

naprawdę nie podlega żadnym racjom rozumu to pokrętne uzasadnienie. O jakie złe intencje, jakie wady charakteru, jaką demoralizację możemy posądzić niemowlęta czy kilkuletnie maluchy, które także były więźniami i ofiarami łódzkiego karceru dziecięcego? Nie, nie istnieje nic, co mogłoby usprawiedliwić niemieckich zbrodniarzy — funkcjonariuszy III Rzeszy. Ich działanie było podyktowane czystką rasowa i decyzją o wyniszczeniu narodu polskiego. Nie mamy obecnie wiedzy o pełnej liczbie ofiar. Szacuje się, że łódzki obóz koncentracyjny dla polskich dzieci kosztował życie ok. 200 ofiar, o większości których nigdy już niczego się nie dowiemy, bowiem zatarto ślady ich życia i pochówków. Przez obóz przeszło 2-3 tysiące dzieci. Wiele z nich wpisuje się w makabryczną statystykę 157 tysięcy wywiezionych do germanizacji.

Szanowni Państwo,

kończąc rozważania o tragicznej przeszłości i zbrodniach popełnionych przez funkcjonariuszy III Rzeszy, należy stwierdzić, że wyrażaliśmy zawsze nadzieję, że nie powtórzą się one w przyszłości, że podtrzymując pamięć i oddając hołd ofiarom, zapobiegamy powtórzeniu tych wydarzeń.

Niestety, od pół roku z przerażeniem dostrzegamy, że obróciło się koło historii i jesteśmy świadkami bestialskiego gwałtu Rosji na Ukrainie i Ukraińcach. Najwyższą odrazę oraz sprzeciw budzi antyludzki i antycywilizacyjny wymiar tej wojny, a także zakłamana retoryka rosyjskich przywódców. Oto w czerwcu tego roku wszedł w życie dekret rosyjskiego przywódcy, upraszczający nadawanie rosyjskiego obywatelstwa ukraińskim dzieciom. Do sformułowania tego dekretu, czyli przez pierwsze 4 miesiące wojny, z terenu okupowanej Ukrainy porwano i wywieziono do Rosji i poddano naturalizacji około 240 tysięcy dzieci! Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka w sierpniu odnotowało na Ukrainie 350 zgonów dzieci w wyniku ataku Rosji na Ukrainę.

Zasadne pozostaje pytanie, czy porywanie, wywożenie i naturalizowanie dzieci ukraińskich nie jest elementem bezwzględnej polityki, realizowanej według tego samego schematu, jak czynili to z polskimi dziećmi niemieccy naziści.

Szanowni Państwo,

Dziękuję z całego serca za Państwa obecność na konferencji. Proszę także o przyjęcie podziękowań przez zespół Muzeum Dzieci Polskich — ofiar totalitaryzmu, za ustawiczną i nieprzerwaną pracę nad zachowaniem pamięci o zbrodniach tutaj dokonanych.


O konferencji

Konferencja pt. „Polen-Jugendverwahrlager Litzmannstadt w kontekście niemieckich zbrodni na dzieciach polskich w okresie II wojny światowej” jest pierwszym wydarzeniem organizowanym przez Muzeum Dzieci Polskich mającym na celu prezentację dotychczasowych wyników prac naukowych dotyczących badań nad losami dzieci polskich w okresie II wojny światowej.

Głównym tematem pierwszej edycji wydarzenia jest polityka represji okupanta niemieckiego wobec ludności polskiej. Do udziału w konferencji zaproszono pracowników naukowych, nauczycieli oraz przedstawicieli świata kultury. Pokłosiem konferencji będzie publikacja zawierająca artykuły naukowe autorstwa prelegentów.

Równocześnie z konferencją odbywa się zjazd byłych więźniów niemieckiego obozu dla dzieci polskich w Łodzi oraz stowarzyszenia zrzeszającego członków rodzin byłych więźniów.

Zdjęcia (1)

{"register":{"columns":[]}}