Ostatnie pożegnanie Edwarda Hulewicza
19.09.2022
„Edward Hulewicz uczestniczył aktywnie w życiu muzycznym przez imponujące 62 lata, z wielką łatwością docierając ze swoim artystycznym przekazem do kilku pokoleń Polaków. (…) Pozostanie w naszej pamięci jako wrażliwy człowiek oraz społecznik, a także wszechstronny artysta o wielkim talencie i sercu” – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście pożegnalnym odczytanym przez wiceminister Wandę Zwinogrodzką podczas pogrzebu muzyka. Uroczystości odbyły się w poniedziałek na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego
Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci śp. Edwarda Hulewicza – ikony rodzimej i zagranicznej estrady, utalentowanego Artysty, którego przeboje śpiewała niegdyś cała Polska.
Początki muzycznej drogi urodzonego w 1937 roku piosenkarza przypadły na lata 60., kiedy z jego inicjatywy powstała grupa „Tarpany”. Pamiętny bigbitowy zespół, zasilony w 1966 roku przez Halinę Frąckowiak oraz Halinę Żytkowiak, podbił serca publiczności takimi piosenkami jak „Siała baba mak” czy „Gdy już odeszłaś”.
Edward Hulewicz kontynuował swoją karierę artystyczną z „Heliosami”, zyskując wielką popularność m.in. dzięki wykonaniu legendarnego utworu „Obietnice” na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.
Po rozpadzie zespołu Artysta zwrócił się w stronę kariery solowej, nawiązując współpracę z innymi znakomitymi twórcami i wykonawcami – Janem Pietrzakiem, Jarosławem Kukulskim, Anną Jantar czy Jonaszem Koftą, a także z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach pod batutą Jerzego Miliana. W swoich barwnych przebojach z tamtego okresu, np. „Za zdrowie pań”, „Ktoś mi zabrał ciebie” i wielu innych, które były jasnymi punktami na tle ówczesnej rzeczywistości, wyróżniał się porywającym wizerunkiem scenicznym, ponadprzeciętną charyzmą i charakterystyczną barwą głosu.
Emigracja do Stanów Zjednoczonych w połowie lat 80. zaowocowała licznymi występami dla środowisk polonijnych, przyjmowanymi przez publiczność z dużym entuzjazmem. Ten intensywny okres w dossier Artysty przeplatał się ze wzmożoną działalnością fonograficzną, o której doskonałym odbiorze świadczyło przyznanie jego albumom statusu Złotych i Platynowych Płyt.
Edward Hulewicz uczestniczył aktywnie w życiu muzycznym przez imponujące 62 lata, z wielką łatwością docierając ze swoim artystycznym przekazem do kilku pokoleń Polaków. Jego twórczy imperatyw nie słabł z upływem czasu, co sprawiło, że do ostatnich lat związany był z estradą, podejmując coraz to nowe wyzwania i kooperacje, a także udzielając się w roli jurora telewizyjnych konkursów piosenki.
Należy również wspomnieć o wieloletniej działalności Edwarda Hulewicza w strukturach Związku Artystów Scen Polskich, gdzie pełnił funkcję członka Zarządu Sekcji Estrady. Ponadto uznanie budzi Jego zaangażowanie w pracę społeczną, jakiej podejmował się w domach dziecka oraz w zakresie opieki nad grobami artystów.
Jego wkład w rozwój i promowanie polskiej kultury uhonorowany został poprzez nadanie Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz najwyższego odznaczenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Pozostanie w naszej pamięci jako wrażliwy człowiek oraz społecznik, a także wszechstronny artysta o wielkim talencie i sercu.
Cześć Jego pamięci!
Edward Hulewicz
Urodził się 22 listopada 1937 r. w Bereźnem. Wychował się w Kwidzyniu, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące i stawiał pierwsze kroki na estradzie. Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, ukończył też kilka semestrów na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W latach 60. wraz z innymi muzykami założył zespół Tarpany, w którym występowała m.in. Halina Frąckowiak. Największym przebojem zespołu była piosenka „Siała baba mak”, do której słowa i muzykę napisał Edward Hulewicz. Piosenka kilka razy zwyciężyła w popularnej audycji „Telewizyjna Giełda Piosenki”. Tarpany dorównywały popularnością Trubadurom i Czerwonym Gitarom. Po rozpadzie Tarpanów Hulewicz przeszedł do zespołu Heliosi. Zespół stał się szybko popularny, a do jego największych przebojów należały „Obietnice”, „Zaczekaj aż opadnie mgła”, „Dwa złote warkocze”.
W 1971 r. Edward Hulewicz rozpoczął samodzielną działalność artystyczną. Szerokiej publiczności stał się znany m.in. z występów na festiwalu piosenki w Sopocie. Współpracował z wieloma znanymi kompozytorami i autorami tekstów – Jarosławem Kukulskim, Janem Pietrzakiem, Grażyną Orlińską, Katarzyną Gärtner, Adamem Kreczmarem, Ryszardem Poznakowskim, Ernestem Bryllem i Jonaszem Koftą. Z Jarosławem Kukulskim nagrał jeden ze swoich największych przebojów - „Za zdrowie pań”. Trzykrotnie występował na Festiwalu Piosenki w Opolu (1969, 1970, 1975). Zaśpiewał też na Festiwalu w Rostocku, gdzie wykonał „Ucieczkę przed burzą”, za co otrzymał wyróżnienie.
W 1977 r. wystąpił w „Wodzireju” Feliksa Falka, w którym zaśpiewał piosenkę „Ritmo Carnavale”.
W połowie lat 80. Hulewicz wyjechał za ocean, gdzie śpiewał w klubach polonijnych. Do Polski powrócił na stałe w 2005 r. W 2006 r. wystąpił na festiwalu w Sopocie jako gość specjalny. Po raz ostatni na dużej scenie pojawił się w 2021 r. podczas 58. Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, występując w koncercie „Wielkie przeboje małego ekranu” z piosenką „Bo życie jedno mam”.
Edward Hulewicz był wieloletnim członkiem ZASP-u, Zarządu Sekcji Estrady. Przez wiele lat angażował się w opiekę nad grobami artystów. Został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zmarł 4 września w wieku 84 lat.
