„Chcąc krótko podsumować biografię profesora, Zbyszka, jedno słowo przychodzi do głowy najczęściej – i tym słowem jest -pasja (...). Pasja i miłość przede wszystkim do historii oręża polskiego, ale także do tej części dziedzictwa kulturowego, która jest chroniona przez polskie muzea” – mówił prof. Piotr Gliński żegnając zmarłego dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie.

Wicepremier Gliński podkreślił, że zasługi profesora Wawra zarówno dla piśmiennictwa z zakresu historii militarnej dotyczącej II wojny światowej, jak i dla polskiego muzealnictwa są nie do przecenienia.

Nie mogę nie przypomnieć tu choćby świetnej książki autorstwa prof. Zbigniewa Wawra, poświęconej bitwie o Monte Cassino czy jego wieloletniej pasji filmowej. To dzięki jego zaangażowaniu i umiejętności współpracy z partnerami zagranicznymi mogliśmy jeszcze nie tak dawno cieszyć się np. wspaniałą wystawą prezentującą dzieło Rembrandta „Jeździec polski”. A była to tylko jedna z całego szeregu najwyższej jakości ekspozycji zorganizowanych w ostatnich latach przez Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Wspomnę choćby wystawę „Splendor władzy”, rewidującą nasz pogląd na temat czasów saskich, czy wystawę – chyba jedną z nielicznych w Polsce – upamiętniającą 400-lecie zwycięskiej bitwy chocimskiej, która proroczo przypominała polityczny i militarny sojusz polsko-ukraiński, tak ważny w związku z tymi strasznymi wydarzeniami, które wybuchły dwa lata później. Ale było tych wystaw, wydarzeń, inicjatyw znacznie więcej – wspominał minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Wicepremier Piotr Gliński podkreślił również, że profesor Wawer był nie tylko prawdziwym pasjonatem, zafascynowanym historią wojskowości, odznaczeń i symboli, ale przede wszystkim – polskim patriotą.

Zbigniew Wawer, muszę podkreślić jako jego wieloletni szef, był doskonałym i lojalnym współpracownikiem. Zawsze można było na niego liczyć – pomagał, podejmował się bardzo trudnych misji, służył swoją ekspercką wiedzą. Był od lat nieocenionym konsultantem wielu działań, zasiadał pro bono w licznych radach i ciałach doradczych. Od kilkudziesięciu lat produkował swoje ukochane filmy dokumentalne, a jeszcze miał plany dotyczące Łazienek Królewskich (…). Wszystko to robił dla Polski – podkreślił prof. Piotr Gliński.

Wspominając walkę z chorobą profesora Wawra, szef resortu kultury przyznał, że głęboko wierzył, iż zakończy się ona zwycięstwem dyrektora Łazienek Królewskich.

Głęboko wierzyłem w to, że Panu Profesorowi uda się wyjść zwycięsko z tej choroby i przez kolejne lata będzie kierował warszawskimi Łazienkami zapewniając – nie tylko przecież warszawskiej i polskiej publiczności – kulturalne wrażenia najwyższej próby. Niestety, wiele ekspozycji, o których wspólnie rozmawialiśmy, pozostało w sferze planów, ale wierzę, że będą realizowane przez Jego współpracowników. Obiecuję, Zbyszku, że dopilnujemy, by były realizowane. I bardzo Ci dziękuję - za pasję, za dobro, za wiedzę, za to, że miałem zaszczyt z Tobą współpracować. Cześć Twojej pamięci – zakończył wicepremier Piotr Gliński.

 

Zbigniew Wawer

Zbigniew Wawer był muzealnikiem i historykiem wojskowości – wybitnym znawcą umundurowania i znaków polskich jednostek z okresu II wojny światowej. Od października 2011 r. był profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Polityki Społecznej i Stosunków Międzynarodowych Politechniki Koszalińskiej.

W latach 2012-2016 dyrektor Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Od marca 2017 r. pełnił obowiązki dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, a od 2018 r. – był dyrektorem tej instytucji. Był członkiem Rady ds. Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej oraz Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także Rad Muzeów przy Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce, Muzeum Regionalnym w Kutnie, Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie.

Zbigniew Wawer był autorem kilkudziesięciu publikacji książkowych, w tym monografii „Monte Cassino” – najpełniejszej polskiej pracy o bitwie, współautorem książki „Wojsko polskie w II wojnie światowej” oraz artykułów naukowych z zakresu historii Polski i wojskowości, a także publikacji popularnonaukowych dla „Rzeczpospolitej”, „Mówią Wieki”, „Poligon” i „Wojsko Polskie – Hachette”.

Za swoją działalność był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski, Medalem Pro Bono Poloniae, fińskim Orderem Białej Róży IV klasy, holenderskim Krzyżem Oficerskim Orderu Oranje-Nassau, Krzyżem Zasługi III klasy Ministerstwa Obrony Estonii, Krzyżem Kawalerskim Orderu Węgierskiego, Krzyżem Uznania Republiki Łotewskiej. Pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Odszedł 12 grudnia 2022 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.