Wicepremier wskazał, że data premiery filmu nie jest przypadkowa.

Zgodnie z zarządzeniem Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy sygnowanym datą 28 listopada 1942 r., jako datę uruchomienia obozu wyznaczono dzień 1 grudnia tego samego roku. Już 11 grudnia obozową bramę przy ulicy Przemysłowej przekroczył pierwszy transport dzieci. W związku z 80. rocznicą tych wydarzeń czcimy w tym roku pamięć małych więźniów tego przerażającego miejsca kaźni. Dzisiaj już tylko nieliczni z nich są jeszcze pośród nas, dając świadectwo o cierpieniach swoich, swoich rodzin oraz kolegów i koleżanek, z którymi przyszło im dzielić dramat rozłąki z najbliższymi, dramat uwięzienia, głodu, bicia i wyczerpującej pracy ponad siły w obozowych warsztatach. Właśnie takie przejmujące relacje stały się osnową filmu prezentowanego przez Muzeum Dzieci Polskich - ofiar totalitaryzmu pod tytułem „To się nie kończy... Historia dzieci z obozu na Przemysłowej” – napisał prof. Piotr Gliński.

Minister kultury przypomniał, że aby zachować pamięć o tragicznych losach małych więźniów obozu przy ul. Przemysłowej w Łodzi w zeszłym roku zostało powołane Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu. Działania prowadzone przez Muzeum są potrzebnym współcześnie głosem, który nie pozwala zapomnieć, jak wielkich zbrodni dopuszczali się okupanci w okresie drugiej wojny światowej.

Dla niemieckich decydentów i obozowych strażników śmierć ból i strach polskich dzieci były tylko detalami niegodnymi uwagi nowych „panów Europy”. I choć ich plany legły wkrótce w gruzach, to skala zbrodni popełnionych w imię budowy „Tysiącletniej Rzeszy” była tak ogromna, że ich ślady wciąż znajdujemy w każdym z polskich miast i w relacjach naszych bliskich. Znajdujemy je w świadectwach „dzieci z Przemysłowej” – podkreślił wicepremier Piotr Gliński.

O filmie

Film dokumentalny „To się nie kończy… Historia dzieci z obozu na Przemysłowej” w reżyserii Mateusza Winkla opowiada o niemieckim obozie pracy dla dzieci, który w latach 1942-1945 mieścił się przy ulicy Przemysłowej na łódzkich Bałutach. W filmie zawarto wspomnienia ocalałych, którzy wiele lat walczyli, aby prawda o tym, że takie miejsce w Łodzi istniało, ujrzała światło dzienne.

Film jest zbiorem wywiadów z ocalałymi połączonymi z nowoczesnymi technikami grafiki, animacji. Zawiera także informacje przekazywane przez historyków Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu, które jest współproducentem obrazu.

Honorowy patronat nad premierą filmu objął minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński oraz rzecznik praw dziecka Mikołaj Pawlak.

Historia obozu przy ul. Przemysłowej

Obóz prewencyjny dla młodych Polaków Policji Bezpieczeństwa w Łodzi, nazywany także Kinder-KL Litzmannstadt, powstał na terenie wydzielonym z łódzkiego getta. Był przeznaczony dla dzieci i młodzieży polskiej od 6 do 16 roku życia. Został utworzony 1 grudnia 1942. Pierwszy transport więźniów przybył 11 grudnia 1942 roku. Obóz miał być miejscem przetrzymywania polskiej młodzieży przyłapanej na drobnych przestępstwach, bezdomnej albo pozbawionej opieki z powodu aresztowania lub stracenia rodziców.

W oparciu o źródła, historycy podają, że przez obóz przeszło od 2 do ponad 3 tysięcy dzieci, a zmarło niemal 200. Wiadomo jednak, że często numer zmarłego dziecka przechodził na kolejne, dlatego dokładna liczba ofiar obozu nie jest znana. Przyczyną śmierci były głodowe racje żywnościowe, praca ponad siły, fatalne warunki sanitarne i brutalne traktowanie młodocianych więźniów.