Podczas uroczystości poświęconej nowej patronce 11 pracowników Teatru zostało odznaczonych Medalami „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

„Zespół. Wspólnota. Kolektyw. Pod tym względem „mój” Poznań na samym swoim początku przypominał początek „mojego” Kalisza, a oba teatry zbudowane były na wzór monolitu drużyny siatkarskiej (…)” – pisała Izabella Cywińska w swojej autobiografii „Dziewczyna z Kamienia”, której fragment widnieje na pamiątkowej tablicy odsłoniętej podczas uroczystości.

Tadeusz Łomnicki, dotychczasowy patron instytucji, został patronem Dużej Sceny Teatru Nowego, na której wystawiano spektakl „Wiśniowy Sad” Czechowa – tak, jak w 2013 r., kiedy reżyserowała go Izabella Cywińska.

Przyznano 11 Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Uroczystość poświęconą nowej patronce Teatru Nowego w Poznaniu zwieńczyło wręczenie Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” dla pracowników tej instytucji. Srebrny Medal otrzymali: Bożena Borowska-Kropielnicka, Antonina Choroszy oraz Piotr Kruszczyński. Natomiast Brązowymi Medalami uhonorowani zostali: Gabriela Frycz, Janusz Grenda, Małgorzata Łodej-Stachowiak, Edyta Łukaszewska, Jacek Nadarzyński, Daniela Popławska, Maria Rybarczyk-Dębicka oraz Agnieszka Różańska.

Izabella Cywińska

Maria Izabella Cywińska-Michałowska urodziła się 22 marca 1935 roku we Lwowie. Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserię na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Jako reżyserka debiutowała w 1965 roku spektaklem „Dozorca” Harolda Pintera w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. W kolejnych latach reżyserowała spektakle m.in. w Teatrze Współczesnym w Warszawie, Teatrze Ludowym w Krakowie i Teatrze Polskim w Poznaniu. W latach 1970-1973 była dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie skupiła wokół siebie twórców z pokolenia tzw. młodych zdolnych (wśród których byli m.in. Maciej Prus oraz Helmut Kajzar).

W 1973 roku została dyrektorem Teatru Nowego w Poznaniu i kierowała tą instytucją do 1989 roku, tworząc scenę otwartą na dialog z publicznością i zaangażowaną społecznie. Wyreżyserowała tam m.in. takie spektakle jak: „Giganci z gór" Pirandella, „Na dnie" Gorkiego, „Zorzę" Schaeffera czy „Oni" Witkacego. W 1981 roku przygotowała inscenizację sztuki „Oskarżony: czerwiec pięćdziesiąt sześć”, za co była przez kilka miesięcy internowana w okresie stanu wojennego.

Od 12 września 1989 roku do 12 stycznia 1991 roku sprawowała urząd ministra kultury i sztuki w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego. Współczesna polska kultura zawdzięcza jej przede wszystkim reformę, umożliwiającą zarządzanie teatrami przez samorządowe władze lokalne.

W latach 2008-2011 była dyrektorem artystycznym Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie. W 2013 roku powróciła do Teatru Nowego w Poznaniu, aby zrealizować inscenizację „Wiśniowego Sadu”. Ostatnim jej przedstawieniem było „…coś jeszcze musiało być” na podstawie opowiadań Hanny Krall w Teatrze Żydowskim w Warszawie.

Bogatą karierę zawodową Cywińskiej dopełnia blisko 40 wyreżyserowanych spektakli Teatru Telewizji, m.in. „Piękno” i „Ciemności kryją ziemię”. Zrealizowała również dwa filmy telewizyjne: „Boża podszewka” oraz „Cud purymowy”, a także film psychologiczny „Kochankowie z Marony” na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza.

Za wybitne zasługi na rzecz kultury polskiej została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.