Ważna rola Bezzałogowych Statków Powietrznych i zespołów dronowych podczas działań
28.04.2025
Doświadczenia z pożaru na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego sprzed dokładnie 5 lat sprawiły, że do pożaru, który wybuchł 20 kwietnia 2025 roku, zespoły dronowe z Państwowej Straży Pożarnej oraz Ochotniczej Straży Pożarnej zostały zadysponowane wraz z pierwszym rzutem ratowników.
Do tej pory łącznie podczas likwidacji tego pożaru w działaniach brały udział zespoły dronowe z: Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej, Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Suwałkach wspomagane przez zespół dronowy z Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej.
Oprócz funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej w działaniach od początku uczestniczyli druhowie z OSP Augustów – Lipowiec, a w późniejszym czasie również druhowie z OSP Lipsk. Dużym wsparciem okazał się bezzałogowy statek powietrzny KM PSP z Poznania, który przybył wraz z ratownikami z grupy GFFF z Wielkopolski.
Dodatkowo do akcji zaangażowane zostały wojskowe bezzałogowe statki powietrzne, a mianowicie motoszybowiec FlyEye oraz Bayrakter TB2 z 12 Bazy Bezzałogowych Statków Powietrznych w Mirosławcu.
Bezzałogowe Statki Powietrzne wykorzystywane przez Państwową Straż Pożarną jak i Ochotnicze Straże Pożarne, są to wielowirnikowce umożliwiające obserwację terenu akcji zarówno w kamerze światła widzialnego jak i kamery termowizyjne. Dzięki takiemu połączeniu pilot może z łatwością wyszukać, a także zlokalizować na mapie potencjalne źródła pożaru.
Zespoły dronowe pracowały przy dowódcach poszczególnych odcinków bojowych często w terenie trudnodostępnym, zadymionym i w dużym zapyleniu. W pierwszej fazie akcji podawały bezpośrednio dla dowódcy odcinka bojowego lub dowódcy danej grupy, informacje o kierunku i prędkości rozprzestrzeniania się pożaru, możliwościach dojazdu do pożaru, a także informacje o efektach prowadzonych działań gaśniczych.
W drugiej fazie działań gaśniczych, dzięki wykorzystaniu kamer termowizyjnych, możliwe było szybkie zlokalizowanie pożaru nie tylko w gęstym lesie, ale również potencjalnych zarzewi ognia i paleniu się podpowierzchniowego torfu.
Odpowiednie wykorzystanie dostępnego sprzętu umożliwiło również szybkie przekazywanie QR kodów ze współrzędnymi geograficznymi najbardziej zagrożonych miejsc, a także dokonywania pomiarów odległości w celu optymalizacji prowadzenia linii gaśniczych i magistrali wodnych. Wszystkie te informacje zapisywane bezpośrednio z drona do systemu informatycznego stanowiły jedną bazę danych, na której mógł pracować zarówno pilot drona jak i sztab akcji.
Bezzałogowe Statki Powietrzne wykorzystano do bezpośredniego przekazywania obrazu, dzięki czemu zarówno sztab akcji jak i stanowiska kierowania poszczególnych szczebli posiadały na ekranie monitora obraz „na żywo” z dronów. Pozwoliło to na analizę obrazu przez funkcjonariuszy pełniących służbę w sztabie i planujących z wyprzedzeniem odpowiednie przegrupowanie i działania poszczególnych związków taktycznych.
Niezwykle ważnym elementem podczas prac zespołów dornowych okazało się odpowiednie wyszkolenie poszczególnych pilotów, a także zgranie druhów pilotów z OSP z pilotami z PSP wypracowane podczas spotkań, szkoleń i wspólnych ćwiczeń zgrywających.
Zgodny język jakim porozumiewają się piloci oraz ten sam sposób przekazywania informacji dla Kierującego Działaniem Ratowniczym i sztabu akcji są niezwykle istotne.
Opracowanie: mł. bryg. Stefan Ostrowski
Zdjęcia : Państwowa Straż Pożarna
