Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                           

Grubo rozdrobniona kiełbasa z widocznymi ręcznie wykrojonymi kawałkami bułki nasączonej rosołem

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Prosty baton kiełbasy, na końcach zawiązany sznurkiem, na przekroju okrągła

Wielkość

Baton o długości około 25 cm i średnicy około 26 mm

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Brązowo - szara

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Zwarta, miękka

Smak i zapach

Wyrazisty, podrobowy smak i zapach, mocno wyczuwalny smak bułki oraz ziela angielskiego
 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Tradycja kultywowania domowego wędliniarstwa na terenie województwa lubuskiego rozwinęła się w czasach powojennych. Osiedleni w miejscowości Krężoły (gmina Sulechów) w powiecie zielonogórskim Niemcy, tuż po wojnie zmuszeni byli opuścić teren Krężoł, pozostawiając po sobie całe domostwa, które zasiedlać zaczęli Wielkopolszczanie. Krężoły składały się z małych gospodarstw, w których hodowano trzodę chlewną i z pomocą miejscowych rzeźników lub samodzielnie, wytwarzano wędliny według tradycyjnych, wielkopolskich receptur.

Jednym z najpopularniejszych wyrobów wędliniarskich w województwie lubuskim jest kiełbasa nazywana bułczanką, która swoją nazwę zawdzięcza dodatkowi jakim jest wypełniana w postaci czerstwej bułki. W związku z panującą po wojnie biedą, podczas świniobicia nic się nie marnowało, a tradycyjną bułczankę sporządzano z teoretycznie gorszego, jednak najzdrowszego, bogatego w kolagen rodzaju mięsa jak: głowizna, podgardle, ozory, serca, wątroba czy nerki.

Sporządzenie lubuskiej kiełbasy rozpoczyna się od peklowania mięsa oraz skórek wieprzowych z wykorzystywaniem soli kamiennej w proporcjach 18 gram soli na 10 kg mięsa.  Zapeklowane mięso należy sparzyć, aż do miękkości i zmielić na drobnym sicie. Następnie należy pokroić bułkę w kostkę o wymiarach 10-15 mm. Bułkę moczy się w wywarze sporządzonym z gotowanego mięsa. Bułkę należy wymieszać z mięsnym farszem, a całość doprawić wieprzową krwią, cebulą, solą, cukrem, pieprzem, czosnkiem, zielem angielskim oraz majerankiem. Gotowy farsz należy nadziewać w nieszlamowane jelita wieprzowe. Bułczankę parzy się w temperaturze 73ºC przez około pół godziny.

Ręczny i skrupulatny wyrób bułczanki nadaje jej niepowtarzalnego smaku i aromatu.